Gedonder op de fiets

Tjonge, wat een gezeur vanochtend! En de dag begon nog wel met een blauwe hemel, lekker zonnetje en droge kleren. Van de regenbui van gisteren was niets meer te merken. Alles was (bijna) opgedroogd en ik kon kinderlijk eenvoudig m'n fietsje weer volladen met al mijn ballast.

Eerst asociaal lang gedoucht en daarna ontbeten met een boterham, waarop pindakaas en hagelslag zat! Mmmmmmmmh! Hierna snel de Highway 1 op gefietst en ik zou wel even snel naar Auckland fietsen. Niet dus!

Na ongeveer 2km fietsen werd de weg zo druk dat ik dacht dat de Highway 1 overgegaan was in de Motorway 1a. Op de motorway mag je niet fietsen (en geloof mij, dat wil je ook niet!) dus ik op zoek naar een andere weg. Helaas is het wegennetwerk boven Auckland zo nihiel, dat ik puntje bij paaltje eerst een stuk naar het oosten moest, voordat ik via de Highway 17 naar Auckland kon afzakken. En de weg naar het oosten was hobbelig en steil. En het was heet!! Te irritant! Nou, je wilt dus niet weten wat ik allemaal heb zitten schreeuwen op de fiets :-)

Eenmaal bovenin Auckland nog 20km moeten fietsen naar Devonport, waar vandaan de ferry ging naar het centrum. Ook werd ik weer even herinnerd aan het feit dat Auckland gebouwd is op 12 vulkanen...fijn! Toch snel aangekomen bij de ferry en nog bijna wat mensen van de stoep afgereden ('you're dangerous with that bike of yours!')

In de Britomart (treinstation) effe snel mijn treinkaartje gekocht naar iets buiten Auckland. Ging de conducteur weer zitten zeiken op m'n fiets, omdat ik deze gepareerd had op een plek die vrijgehouden moest worden voor rolstoelen. Deze waren in de wijde omtrek nergens te bekennen!! Uiteindelijk ben ik gewoon blijven zitten en me een beetje voor de domme gehouden. 'I can't speak English very good'.

Na het uitstappen nog een kilometertje of 10 gereden naar de camping, wat net een autokerkhof is. Inchecken moet ik straks doen omdat er niemand aanwezig is. Mijn tentje staat wel al en heb net even een potje gepoold, tegen mezelf :-)

De lift!

Zoveel gebeurd vandaag in zo weinig tijd. Het is nog maar 13:00 en ik heb nu al genoeg stof voor een heel boek! Toch houden het we het maar bij één bladzijde!

Vanochtend rond 6:30 wakker geworden in m'n cabine op Sheepworld. De hele nacht heeft de pc aangestaan omdat ik tijdens het film kijken in slaap was gevallen. Omdat ik toch al vroeg wakker was kon ik rustig aan doen. Chill, je weet toch! :-) Buiten heeft het de hele nacht geregend en dat doet het tijdens het wakker worden nog steeds. En niet zo zachtjes ook.

Snel even gedoucht en de laatste restjes brood opgegeten. Zodra ik Warksworth aan zou doen, zou ik gaan pinnen, want het geld was op! Rond 8:30 weggereden van de camping en nog even staan praten met een Zuid Afrikaan. Hij vond het maar ‘petje af' dat ik Northland ben over gefietst. Ik vertelde hem wel dat ik die tijd bijna alleen maar zon heb gehad!

Na ongeveer 60 minuten fietsen regende het nog steeds en werd ook de mist steeds heftiger. Omdat ik een stuk bergopwaarts moest en de vluchtstrook links veel smaller was dan rechts, ben ik een klein stukje rechts gaan fietsen. Dit ging prima, totdat ook de rechter vluchtstrook verdween. Ik snel oversteken en even stoppen op een parkeerplaats om op adem te komen.

Eenmaal bovenaan de heuvel stond een auto te wachten. Waarom wist ik niet, totdat ik deze naderde. Een vrouw sprak me aan en vond het raar dat ik in dit weer fietste. Ook was ze er niet gerust op dat ik heelhuids Orewa zou halen en zo mocht het komen, dat ik na een gesprek van ongeveer 10 minuten een lift aangeboden kreeg van ‘Adrianne' (ofzoiets..) naar Orewa.

Mijn fiets inladen was nog niet zo simpel: beide wielen en alle tassen moesten eraf. Ook kon de achterbakdeur niet dicht en moest deze worden vastgegespt met het netje wat achterop mijn fiets zit. Ongeveer 15 minuten later zaten we in de auto: koud, nat en vies van de ketting olie. De hele weg zitten praten over haar vakantie in Europa (Engeland, Noorwegen en Denemarken), mijn fietstrip en duiken. De tijd ging snel voorbij en voordat ik het wist was ik 30 minuten later al in Orewa! Hier mijn fiets weer uit de auto getakeld, in elkaar gezet en ‘Adrianne' bedankt voor de lift. Ze wilde geen gratis kopje koffie, want ze moest weer aan het werk.

Eenmaal in Orewa opzoek gegaan naar ‘The Windmill'. Dit is een Nederlandse winkel met alleen maar Nederlandse producten! Een vrouw wist waar deze winkel was en stuurde me de juiste kant op. Nog geen vijf minuten later stond ik in een winkel in Nieuw Zeeland tussen de haring en pepernoten Nederlands te praten met de winkeleigenaresse en haar knechtje ;-). Zelf even inkopen gedaan en daarna snel naar de camping aan zee gegaan. Hier maar weer een cabine genomen voor één nacht, want de regen is niet te harden!

The road of Forgiving & The Valley of Doom

Omdat de duiktrip gister niet doorging weer vroeg op pad. De camping in Whangarei was wel ok, maar ik stond net op een plek waar het er nogal krioelde van de beesten. Snel alles inpakken dus.

Buiten Whangarei wemelde het van de politie op de weg! Veelal zaten deze achter te-hard-rijders aan. Een aantal keren langs een politie en een andere stilstaande wagen langs de weg gereden. Hij / Zij zal wel een boete gekregen hebben. En ik, ik fluitend voorbij fietsen met m'n helm op.

Rond 12:00 reed ik langs de plek waar ik op de derde dag een lekke band had. Gelukkig had ik deze geen problemen. De weg was mij vandaag goed gezind zullen we naar zeggen. Wel nog even gezwaaid naar de plek waar ik mijn band moest vervangen.

De weg van Whangarei naar Auckland is namelijk Highway 1: vergelijkbaar met een drukke N-weg in Nederland, waar constant verkeerd overheen raast. Over het algemeen zijn de vluchtstroken breed op de wegen hier, maar op het stuk wat ik vandaag gereden heb is dit jammer genoeg niet het geval.

Het laatste stukje van Wellsford naar Sheepworld (Dome Valley) was een ware hel! Zoiets had ik de hele reis nog niet meegemaakt. Op dit stuk (ongeveer 10 à 15km) was er helemaal geen vluchtstrook over om op te fietsen en ging het na 7km bergopwaarts tot zo'n 400m hoogte. Heel vervelend als je nagaat dat het één van de drukste wegen in Nieuw Zeeland is! Een aantal keren moeten stoppen en m'n gele regenjas aangedaan om nog meer op te vallen. Wel veel gezwaai en soms ware toeter-liederen gezien en aangehoord van automobilisten om me te motiveren om de berg op te rijden. Dit hielp weliswaar, maar desondanks heb ik de Dome Valley omgedoopt in de Doom valley.

Mocht je er zelf een keer rijden dan begrijp je waarom!

Voor de verandering zit ik deze keer even in een zogenaamde cabine bij te komen. Het weer is namelijk dreigend en de weervoorspelling voor morgen beloofd ook niet veel goeds. Hier komt bij dat ik morgen geen zin heb om een natte tent in te pakken. Nu staat de tv aan en ik heb vanavond twee bedden tot mijn beschikking. Heerlijk!

Whangarei

De weg naar Whangarei was een mooie weg om weer langzaam op gang te komen na twee dagen geen lange afstanden gefietst te hebben. Rond 8:15 heb ik Jason een hand geschud en geld onder de ruitenwissers gelegd voor Danny, die gister de bbq had voorgeschoten.

De weg van Paihia naar Kawakawa begon vlak, maar begon na Paihia direct te klimmen naar een meter of 200 à 300. Dit een viertal keer achter elkaar en omdat ik m'n benen niet direct in de strijd wilde gooien maar weer even een klein stukje lopen. Na Kawakawa, en het bezoeken van de artistieke wc's daar, die gemaakt zijn door een kunstenaar in samenwerking met de lokale middelbare school, ging de weg geleidelijk omhoog en bleef voor Nieuw Zeelandse begrippen tot Whangarei aardig vlak.

Ik was dan ook sneller in Whangarei dan ik gepland had: rond een uur of 13:00 uur. Direct maar een camping zoeken, maar zoals de derde keer deze vakantie was één camping waar ik wilde staan alweer in geen velden of wegen te bekennen. Dus maar weer naar de lokale I-Centre om informatie te vragen. Gelukkig was er wel een andere camping en die was welteverstaan 500m verderop! Lucky me! Direct maar even voor twee dagen gereserveerd, want morgen wil ik gaan duiken bij de Poor Knights Islands.

Maarrrrr...na een tijdje met Ferdi geskypt te hebben (het was daar 3:00 ‘s nachts!) in een gamehal met spelletjes uit de oertijd en het maken van de online boeking kreeg ik te horen dat het tot dinsdag slecht weer en slecht zicht is bij de eilanden. Vette *** dus! Mijn duikavontuur bij de Poor Knights gaat dus (voorlopig) niet door.. :-( Misschien op de terugweg dan maar, wanneer ik nog tijd en geld over heb! En anders duik ik wel op de Cookeilanden of op Fiji!

M'n $12,- voor mijn plaats op de camping morgen kan ik helaas niet meer terugkrijgen (nu ben ik nog pissiger!) Ik ga morgen dan maar direct verder naar het zuiden. Dan loop ik weer een dag in op m'n schema en houd ik later nog tijd over voor leuke dingen :-)

Het is nu 16:32 en ik lig lekker in m'n tentje op m'n matras te typen. Naast me ligt een broodje met ham. Vanavond staat er macaroni, spam en druiven met Coca Cola zero op het menu en morgen 100km.

Sightseeing door de Bay of Islands

Gistermiddag had ik bij Fullers een cruise geboekt voor vandaag door de Bay of Islands. Deze duurde van 9:30 tot 16:00 uur. In die 6,5 uur zouden we alle highlights van de Bay of Island zien en eventueel zelfs nog met dolfijnen kunnen zwemmen. Mits we ze natuurlijk tegen kwamen, het weer het toe liet en je $30,- meer betaalde. Die $30,- had ik al betaald bij de boeking. Mochten we niet in staat zijn om met die dolfijnen te zwemmen kregen we deze $30,- terug.

Om ongeveer 9:15 stond ik op de werf waar de boot zou vertrekken en zag direct een ‘Stingray' onder de pier door zwemmen. Voordat we dus weliswaar vertrokken waren had ik al waar voor m'n geld :-) !

Eerst naar Russell gevaren om daar wat mensen op te pikken, vervolgens kriskras door de baai en halverwege door de wereldberoemde toeristische attractie ‘The hole in the rock' (of ‘the rock in the hole' zoals wij hem hier op de camping noemen..) Het water was ‘steady' en dit betekende dat we door het gat konden, wat zo'n 100m lang is. Helaas was m'n geheugenkaartje vol dus direct naar boven gesprint om een lege te halen. Gelukkig toch nog wat foto's kunnen maken.

Op de terugweg bij een eiland aangelegd en 1,5 uur gechilled en liggen koken in de zon, na het genot van een goede portie fish en chips. Had natuurlijk hiernaast ook m'n appeltje, broodje kaas en pindakaas en flesje water mee hoor, dus wees gerust!

Hierna nog wat meer dolfijnen gezien en we waren zelfs in staat om te gaan zwemmen. Ik als een speer naar beneden, wetsuit, snorkel en flippers aan en de boot af springen in het net. Helaas moesten we eerst nog wat dichterbij komen: dat werd dus 30 minuten het net vasthouden en maar hopen dat je er niet uit zou vallen in het koude water van de Pacific ocean.

Na die 30 minuten waren de dolfijnen helaas ondergedoken. Dit hield in dat we een half uur voor niets in het koude water gelegen hebben. Ach, gelukkig heeft een lieve mevrouw uit Auckland nog wat foto's gemaakt. Leuk voor de herinnering. Ook kregen we gelukkig die $30,- terug! We hadden namelijk niet met de dolfijnen gezwommen maar er alleen achteraan!

Al met al was het één relaxte bende op het schip. Waarschijnlijk straks nog even bbq-en met Jason (fiji), Jan en Pieter Jan uit Tilburg en twee andere Nederlanders. Morgen gaan we allemaal weer een andere kant op dus dat moeten we nog even met een biertje of twee à drie vieren.

Wist je dat...

Omdat ik tot op heden (11:55) nog niet veel gedaan heb vandaag maar even een aantal feitjes op een rijtje gezet.

Wist je dat...

> Ik tot nu toe meer dan 500km gefietst hebt?
> Ik maar één lekke band heb gehad tot nu toe?
> Ik deze binnen 5 minuten geplakt heb?
> Mijn snelheidsrecord sinds de tweede dag nog steeds op 57km/u staat?
> De weg van Parakai naar Wellsford nog steeds de pittigste was?
> Bij één van mijn fietstassen een onderdeel mis? Deze ben ik kwijtgeraakt onderweg waarschijnlijk
> Gisteren de langste rit was tot nu toe? (ongeveer 125km)
> M'n linkerbeen echt rust nodig had hierna?
> Die Ieren dol zijn op die toeter op m'n fiets?

> Bijna iedere automobilist in Nieuw Zeeland z'n hand opsteekt als je langsfietst?
> Soms ook fijn naar je toeteren wanneer je een berg op fietst of er met een vaart vanaf gaat?
> Ze soms stoppen voor je als je een foto aan het maken bent en vragen of je een lift wilt?
> De wegen in Nieuw Zeeland best breed zijn?
> De auto's bijna allemaal ruimte voor je maken?
> Mensen langs de weg gewoon een praatje met je maken met de openingszin: 'nice bike!' en 'where do you come from?'

> Ik tot nu toe maar één keer een dagje regen heb gehad?
> Het weer dus over het algemeen heel erg goed is
> Ik na de eerste dag in Auckland al verbrand was (vergeten zonnebrand te kopen)
> Je de afdrukken van m'n fietshandschoenen terugvind op m'n handen (ivm kleurverschil)
> Mijn sokken en t-shirt op mijn tentje liggen te drogen?

> Douchen met je kleren best gezellig is?
> Je kleren wassen terwijl je aan het douchen bent ook handig is?
> Al m'n kleren tot nu toe best schoon zijn en nog niet stinken? :-)
> Ik op de vorige camping m'n doucheschuim vergeten ben en nu nieuwe moet kopen?

> Backpackers op zich best relaxte mensen zijn?
> Het hier stikt van de Duitsers?
> Spanjaarden absoluut geen Engels kunnen?

> Ik al over de 1000 foto's heb gemaakt?
> Ik ook een aantal filmpjes heb geschoten?
> Mijn laptopje en draadloos internet op de camping een uitkomst is?

> Peanutbutter extra crunchy erg lekker is!
> Ik bijna elke dag meerdere stukken fruit eet? (serieus!)
> Het gister aardig laat geworden is?
> Dat zowel Jason als ik hoofdpijn hadden vanochtend?
> Ik net m'n eerste complimentje heb gekregen van een Maori voor het uitspreken van Fhangarei i.p.v Whangerei? :-)

> Ik al die reacties op m'n weblog echt leuk vind! Helaas heb ik niet altijd tijd om iedereen te antwoorden. Zal dit binnenkort proberen!

Ook dat nog!

Gisteren weer een aantal dingen meegemaakt waar je U tegen zegt.
Voor 8:00 reed ik weg uit Kataia. Eerder dan gepland omdat de douche niet bezet was toen ik er onder wilde gaan. De hosts bedankt voor hun gastvrijheid en Tim de Duitser vaarwel gezegd.

Het zonnetje straalde weer zoals anders en de weg was redelijk vlak dus het beloofde een prima dag te worden. Nog geen 20km verder kwam er een auto voorbij waar Tim in zat. Toeteren dus. Iets verderop waren wat mannen aan het werk langs de weg. Bleken er twee te zijn die in dezelfde lodge verbleven als ik. Nog meer getoeter met m'n bel.

Hihi zou eigenlijk de stop zijn voor vandaag en lag ongeveer 40km verderop. Omdat ik daar al was rond 11:00 besloot ik om nog maar even door te fietsen naar een plaats verderop, waar ook een camping was. Toch liep het weer een beetje anders.

Rond 12.15 even stoppen om wat te eten en te drinken. Komt er een grijze auto voorbij scheuren met allemaal rare gasten. Bonzen op de ramen, wijzen naar me, gillen. Ik had echt zoiets van: ehhh...ok? Wil ik net weer op de fiets stappen, schijnt die auto gekeerd te zijn en komt mijn kant op! Nou, ik scheet bijna in m'n broek :-) haha! Bleken er geen jongens, maar 5 meiden in die auto te zitten: juist, die Ieren en Israëliers uit Dargaville en een nieuwe Canadese. Even bijgekletst, gelachen en toch nog maar snel even een foto gemaakt deze keer.

Ze vroegen of ik ook naar Paihia ging vandaag, wat eigenlijk niet het plan was. 'Kunnen we nog even de kroeg induiken daar'. Nou, prima idee! De weg was redelijk vlak dus maar doorgereden naar Paihia. Helaas begon m'n linkerbeen een beetje te irriteren de laatste 20km, dus dat was doorbijten. Snel nog maar even van die spierontspanner erop gesmeerd dat m'n collega's bij het KNGF mij hadden meegegeven.

Rond 15:30 bereikte ik Pahia. Direct even de stad doorgefietst en daarna m'n camping opgezocht. Tentje opgezet en toen direct wat biertjes gedronken met m'n buurman Jason van Fuji. Die Steinlagers hakte er aardig in en ik zou nog naar de ‘stad' gaan. Rond een uurtje of 22:00 die kant opgegaan en nog wat Heineken biertjes gedronken.

‘s Nachts rond 00:30 weer de kant van m'n bedje opgegaan. Na wat gestruikel over de tentlijnen en het vallen over de rits toch mijn slaapzak gevonden. Lekker uitslapen tot vroeg in de ochtend. Straks even naar Paihia en Russell. Morgen maar op een dolfijnentripje.

Checkpoint!!

Zoals gezegd gister een tour geboekt met Sand Safaris naar de kaap en co. De buschauffeur heeft me vanochtend om 9:00 opgepikt bij de ingang van de lodge, samen met een vrouw uit. Deutschland. Ik had vanochtend dus lekker uit kunnen slapen, maar toch stond ik vanochtend (weer) vroeg op. Dit keer vanwege het feit dat ik nog even wilde chatten met het thuisfront en m'n mail wilde bekijken.

Zo gezegd zo gedaan. Al snel aangekleed en binnen de kortste keren waren m'n internetminuten voorbij en zat ik in de bus met ongeveer 20 anderen. De groep bestond voornamelijk uit (je raad het al) Duitsers, Israëliërs, Ieren, Nieuw Zeelanders, drie Nederlanders en een verdwaalde Spanjaard
De buschauffeur was een Maori en die heeft ons de hele rit getrakteerd op zijn niet waardige X-Factor Maorische zangkunsten, al was het wel amusant en heeft hij de hele rit zijn best gedaan.

Net na de start draaiden we al snel 90 mile beach op om hierover te crossen met de bus. Onderweg wat aangespoelde haaien, verdronken auto's en wilde paarden gezien. Een snelle stop gemaakt bij de Te Paki Sanddunes om hier even van af te sandboarden. Gaaf hoor! En hard (onderuit) dat je ging!

Hierna oost van Cape Reinga geluncht: wat een geweldig mooi en rustig strand. Het strand zou zo afgedrukt kunnen worden op een poster. Na de lunch, die bestond uit sinaasappelsap, een stuk muffin en twee broodjes (veel te weinig dus) onze weg vervolgt naar Cape Reinga. Wij waren gelukkig één van de weinige toeristen vaag, ondanks het mooie weer, en hierom gelukkig wat mooie plaatjes kunnen schieten van de Tasman sea en de Pacific ocean en de vuurtoren die op Cape Reinga staat.

Na de vuurtoren terug gescheurd naar één van de laatste kauri gumdiggers plaatsen en The burried forest. De burried forest is een bos wat lang geleden (geologen schatten ongeveer vanaf 5 ijstijden geleden) een aantal keren is bevroren en overspoeld door water toen het waterniveau weer steeg. Dit bos ligt dus een aantal meter (zeg gerust een meter of 10 à 20) onder het bos wat er nu staat. In de burried forest stonden veel kauribomen die door de eeuwen heen goed geconserveerd zijn gebleven. Uit deze kauribomen haalde men tot ongeveer 50 jaar geleden kaurigum, wat gebruikt werd / wordt in olie, medicijnen en in allerlei andere huishoudelijke producten.

Na het kaurigumavontuur werden we nog snel even door een kaurigum-shop gedrukt, waar een aantal toeristen dus plotseling met grof geld gingen smijten voor een lullig kaurigum souveniertje die je overal in Nieuw Zeeland vind..

Tegen de tijd dat we terugkwamen was het een uur of vijf. Nog snel even boodschappen gedaan, gegeten en foto's gekeken. Nu rond 22:00 uur naar bed omdat ik morgen weer vroeg op moet. Rond een uur of acht wil ik namelijk weer op de fiets zitten.