Kaitaia
Bijna elke keer dat ik wat geschreven heb, heb ik vaak nog geeneens de helft vertelt van wat ik op die dag heb mee gemaakt. Vaak probeer ik een aantal highlights er tussen uit te pikken en deze te noteren. Hiernaast heb ik nog een klein boekje waarin ik zo nu en dan ook nog dingen inschrijf die niet terug te lezen zijn op m'n weblog. Deze online weblog is indien je het zo wilt stellen wat meer: 'voor alle leeftijden' ipv 18+. Niet dat er zoveel rare dingen in m'n reisboekje staan, maar toch!
De highlights van vandaag waren in ieder geval het vertrek van de camping, die ik eigenlijk al snel zat was. Desondanks het mooie uitzicht en de goede faciliteiten (alweer) miezerde het vanochtend
en ik kon dus niet wachten om alles ingepakt te hebben en zo snel mogelijk te vertrekken richting de zon.
Deze was vandaag echter niet aanwezig en daarom kon het gebeuren dat het zowaar de hele dag miezerde. Zo nu en dan werd het iets erger, maar voordat ik dan m'n regenjas had aangetrokken nam het
alweer af. Dus op het laatst ging ‘ie geeneens meer aan!
Voor de boottocht van Rawene naar iets onder Kohukohu was ik mooi op tijd: de boot kwam net terug van de overkant dus het was direct aan boord rijden. De overtocht van ongeveer 5 à 10 minuten kostte net $2,-. In Nederland zou je voor zo'n overtocht minstens €5,- betalen! Aan de overkant even een cappuccino met slagroom gedronken en nog even gebeld met het thuisfront. Ajax had die boeren uit Eindhoven een flinke pak slaag gegeven (4-1), goed om te horen na de slipper tegen palingcity.
Nog steeds regen. Eenmaal in Mangamuka Bridge wist ik dat de Mangamuka Saddle van 400m hoog snel dichterbij zou komen. Ik had hier niet echt veel zin in en stond bijna op het punt te gaan liften.
Toch nog maar even mijn duim binnenboord gehouden en na een stukje lopen werd de klim al snel wat vlakker. Dit leidde ertoe dat ik zelfs 80% van de heuvel/berg op ben gefietst. Complimenten voor
mezelf! Eraf ging zoals altijd een stuk eenvoudiger.
Na nog 20km door pendelen bereikte ik Kaitaia, een stadje wat eerst één van de noordelijkste punt was van Nieuw Zeeland tijden geleden voordat twee eilanden daarboven door uitbarstingen en het verschuiven van zand vast kwamen te zitten aan het gebied (nu beter bekend als 90 mile beach & Cape Reinga). In Kaitaia bleek dat de camping drie weken eerder was opgedoekt. De beheerder is met pensioen gegaan...fijn! De eerstvolgende camping is 15km verderop en daar had ik nou net geen zin in. Gelukkig was de mevrouw van het I-Centre zo vriendelijk om een backpackerslodge aan te raden. Hier zit ik nu ook...met genoegen! Allemaal zo keurig schoon, mooie bedden. Splinternieuw allemaal.
Ik slaap bij een (jawel) een Duister op de kamer die hier al 3 weken aan het werk is als bomenplanter o.i.d.. In Nieuw Zeeland is hij al sinds september en gaat pas in juni weer terug naar
Deutschland. (het bestaat dat mensen dus langer dan ik blijven!) Voor de rest zegt ie niet zoveel. Lekker rustig dus.
Vandaag ook maar direct een tour geboekt naar 90mile beach en Cape Reinga. Ik word om 9:00 opgehaald voor de lodge en ben rond 17:00 weer terug. Morgen wordt dus weer een pittige dag. Gelukkig hoef ik dan alleen niet te fietsen, maar mag ik mooi in de bus blijven zitten!
Van thee naar wijn
Gisteren was het dus flink doorfietsen! Gelukkig stond ik op een mooie camping en zowaar besloot ik na het schrijven van mijn dagelijkse kost nog maar een rondje te wandelen om even de camping nader te bekijken..Iets verderop kampeerden er een aantal meiden / vrouwen en dus even vriendelijk gedag gezegd, zoals dat hoort in Nieuw Zeeland. Maar, nog geen 5m verder werd er geroepen: 'Hey, you want a cup of tea?' Ik wel hoor! Dus voordat ik het in de gaten had zat ik met 2 Ierse en 2 Israëlische meiden thee te drinken. Het enige minpuntje was dat we beiden geen suiker mee hadden...
Al met al hebben we een tijd zitten ouwehoeren en ze waren zo geïnteresseerd in m'n fiets en ze snapte er geen zak van dat alles wat ik mee heb in een paar tasjes past. Ik werd dus al snel vergeleken met McGuivere (zoiets?) die alles mee heeft. Fijn, zo'n vergelijking...
De volgende ochtend nog even goodbye gezegd en daarna rond 8:00 vertrokken naar Waipoua Forest en daar zou ik een nachtje blijven. Onderweg kwamen de dames nog langs gescheurd in hun huurauto dus
nog even op m'n fietsbel gestampt, wat zij weer geweldig vonden.
Onderweg een aantal klimmetjes gehad, waarvan 2 grote voordat ik éénmaal op de plaats van bestemming was: Waipoua Forest. Weer lopen dus...Eenmaal bij het i-center bleek dat deze al een tijd
opgeheven was en dat de camping ook niet meer open was. Fijn dus! Dat werd dus ongeveer 30km doorfietsen naar de volgende camping. Ach, één voordeel: ik kreeg nu de Tane Mahuta (2000 jaar oude
kauri boom + de grootste in Nieuw Zeeland) nog vandaag te zien. Wat een joekel zeg! Te apart en te groot! Wel fascinerend om een keer gezien te hebben.
Eenmaal langs de kauriboom een afdaling gehad van heb ik jou daar. Ik ging 20 minuten lang met een vaart van 30 a 40km per uur! Erg fjin dus allemaal. Helaas zag ik de volgende heuvel alweer
verschijnen en dat werd weer lopen! Maar eenmaal op de heuvel was het uitzicht schitterend. Ook kon ik het dorpje al zien liggen waar ik nu zou overnachten: aan het strand!
Net even mezelf getrakteerd op een lekkere maaltijd: brood, salade (ei, sla, komkommer, tomaat, wortel, saus) en 2 stukjes vlees. Als toetje had ik nog een yoghurtje gekocht en een half flesje wijn. Dit laatste genuttigd op het strand bij de zonsondergang. Het blijft allemaal adembenemend!
Ik zie dingen waarvan de meeste thuisblijvers geeneens van kunnen dromen! Graag wil ik dat nog even zo houden (een maandje of 4).
Nog maar 4800km!
Zo! Lekker hoor! Bijna 100km gereden vandaag. Het plan was om bij Matakohe en het The Kauri museum te overnachten. Eenmaal daar aangekomen was het pas een uurtje of 12.00 dus toch maar even doorrijden na het museum bezocht te hebben. Het museum stond in het teken van de megagrote kauribomen en alles hier omheen. Van het moment dat ze geplant zijn tot het omhakken van de bomen en de producten die hiervan gemaakt worden. Even wat anders voor de afleiding.
Maarrrrr nadat ik net Wellsford uit was gebeurde het. Iets waar je toch als de dood voor bent: mijn eerste lekke band! Na nog geen 17km gefietst te hebben was ik dus mijn bandje aan het plakken van
m'n voorwiel. Met succes natuurlijk. Wel even een fikse vloekpartij want ik was al bang dat er een groot gat in zat omdat de band in één keer leeg was. Viel mee gelukkig!
Hierna direct weer op de fiets gestapt en nog geen 3km later stond ik buiten een supermarkt 1 liter melk weg te drinken :-) rechtstreeks uit de koeling!
De rit was tot Matakohe nog redelijk heuvelachtig. Gelukkig niet zo erg als gister maar toch. Na Matakohe was het gewoon VLAK!! Volgens mij hebben wij zelfs in Nederland niet zo'n lange vlakke weg!
In Ruawai was ik dus als een speer en vanaf daar tot Dargaville had ik wat tegenwind, dus harder dan 18km zat er niet in.
Nu zit ik lekker in het zonnetje met m'n laptopje op een picknicktafel. Net even wat e-mails verstuurt naar huis en even gecheckt wie er allemaal m'n weblogje in de gaten houden. ;-)
Hier gaat alles goed zoals je hoort. Morgen naar Waipoua Forest. Een piece of cake-ritje vergeleken met vandaag: maar 50km! Helaas wel weer een heuvel van 400m............!!
De bolletjestrui
Vanaf vandaag snap ik niet meer wat die gasten in het peloton er leuk aan vinden om als eerste een heuvel te beklimmen en de meeste punten op te eisen in het kader van de bolletjestrui... Een heuvel is alleen leuk als je bovenop van het uitzicht kan genieten en er aan de andere kant weer met een vaart vanaf kan denderen. Dat is de kick en deze kick is niet terug te vinden in de punten die je kan verdienen!
In de Tour de France zijn er dagen waarvan renners achteraf zeggen: 'Zo, die zit er gelukkig op'.
Vandaag had ik zo'n dag! Al met al ben ik vandaag 10x doodgegaan en heb ik meerdere keren het licht aan het eind van de tunnel gezien. De rit zou volgens het boekje ‘Bikers Paradise' twee fikse
heuvels van rond de 200m hoog hebben. Voor de rest zou het ‘redelijk vlak' zijn. Nou niet dus!
Nadat ik vanochtend om iets voor 8:00 al op de fiets was gestapt kwam ik na zo'n 5km rijden door Helensville. Hier even gepind en doorgereden naar het volgende dorpje Kaukapakapa (wattes?) dat zo'n 10km verder lag. Tot hier ging het redelijk en omdat ik dus wist van die twee heuvels maar direct nog een chocoladereep en een blikje coca cola zero (jaja, alweer!) ingeslagen. Beide zou ik nuttigen wanneer ik het naar mijn mening verdiende.
Nog geen 500 meter na het dorpje van niets stuitte ik op de eerste heuvel. Tot halverwege ging, maar vanaf daar werd het lopen...Toen weer naar beneden, heuvel op etc. etc. Dit is doorgegaan tot
iets voor Wellsford en besloeg een afstand van ongeveer 50km. KAPOT was ik. De laatste heuvel was echt killing en toen ik merkte dat ik op het hoogste punt was direct naar mijn beloning gegrepen.
Helaas was de cola warm en de chocoladereep gesmolten....Fijn, zo'n fietstocht in de brandende zon!
Doodgaan in de zon
Mijn water was ook bijna op en ik was blij dat ik Wellsford bereikte! Direct de 1e winkel ingelopen en wat water gekocht. Binnen 1 minuut op! Direct maar een plaats proberen te vinden om te
overnachten en dit was snel geregeld. Ik zit momenteel in Wellsford Inn, een klein, oud en muf hoteltje. Wel met een lekker bed en mijn fiets staat in mijn kamertje. Vanavond Fish & Chips eten
en dan vroeg naar bed, want morgen is er weer een dag!
Vandaag drie pluspunten:
1.) Een lekker bed vanavond en de kroeg op loopafstand
2.) Een nieuw snelheidsrecord: 57km/h en
3.) De 100km grens gepasseerd!
Stay PUMPed!
Ik kwam op het idee om vandaag mijn verhaal te schrijven vanuit een ‘Hot Water Pool', maar dit kon helaas niet doorgaan. Niet omdat het zwembad dicht was, maar omdat Friso zijn pen vergeten was en geen zin had om terug te lopen in de hitte! Hierom maar even het verhaal vanuit de campingkeuken!
Vandaag mijn eerste kilometers buiten Auckland gereden! Vanuit Auckland heb ik de trein gepakt naar Waitakere en vanaf daar mijn eerste etappe afgelegd naar Parakai, zo'n 35km.
Het begon echter al vet relaxt: vanuit de trein links afgeslagen: de eerste doodlopende weg. Omkeren dus! Hierna direct een te steile heuvel: afstappen maar! Direct ook maar even naar huis gebeld om te zeggen dat het allemaal *** is. Dit was natuurlijk als grapje bedoelt en na deze weg en heuvel geen vervelende dingen meer meegemaakt.
Het verkeer onderweg was best ok. Iedereen (op één logge vrachtwagen na) hield goed afstand en gebruikte de weg optimaal. De wegen zijn gelukkig goed breed en hebben een vluchtstrook van zo'n 2 meter. Hierop fiets ik dus op m'n dooie akkertje.
Eenmaal op de camping aangekomen direct mijn tentje opgezet. Wat blijkt; mijn buren zijn Duitsers...gezellig! Direct maar even gekletst en daarna het zwembad in gedoken! Voor 8 Nieuw Zeelandse
dollars was dit best ok! Er waren maar een paar mensen en het bad is GROOT! Gebruik gemaakt van het binnenbad, de grote glijbaan (het kind kwam weer naar boven!) en het binnenbad, wat dus bestond
uit water met een temperatuur van 39 graden, zo uit de grond!!! woehh!! Lekker bijkomen dus! Heb vooral geen medelijden met me!
Op de achtergrond schalt meneer Michael Bublé momenteel uit de speakers van m'n laptopje en nu begint mijn pannetje met heet water (voor de koffie) ook al te koken! Ben me namelijk al bezig voor te
bereiden op mijn trip van morgen naar Wellsford. Ik ga dus even lekker chillen met een kopje koffie en een coca cola. Wel Coca Cola Zero natuurlijk, want ik moet op de kilootjes blijven
letten!
Auckland part 3
Vanochtend wilde ik eerst even wat boodschappen doen. Ik kan natuurlijk niet zonder iets lekkers op pad gaan morgen. Helaas is de winkel-logica in Auckland ver te zoeken. Er zijn zat winkels maar zijn vooral gebaseerd op hetzelfde principe als de AH 2 Go winkels thuis. De prijs ligt dus hoger en het zijn eigenlijk alleen de verse dingen die ze hebben.
In ieder geval, het werd dus lekker haasten om nog op tijd bij de boot te komen waarop ik de Harbour Cruise zou doen. De boot vertrok om 10.30 en ik was er om 10.25. Eerst nog bij de verkeerde pier gestaan maar gelukkig had de boot wat vertraging. :-)
De cruise was zeer geslaagd! De bemanning gaf echt commentaar zoals elke maatschappij dat zou moeten doen. Alle feitjes kwamen voorbij en er was zelfs tijd voor een beetje humor! Ook vanaf de
waterkant was het uitzicht gaaf! Waitemata harbour, Rangitoto Island, de Harbourbridge en Devenport lagen er rustig bij in het zonnetje en de wind zorgde voor een lekkere verkoeling.
‘s Middags naar Kelly Tarlton's Underwater experience geweest. Eigenlijk een soort dolfinarium, maar dan in het klein. Ook was dit meer gericht op Antartica en de zeedieren die in de zeeën rond Nieuw Zeeland zwemmen. De pijlstaartroggen werden net gevoerd toen ik aankwam dus dat was mooi meegenomen. Hierna even door een tunnel gelopen die door een grote bak met water loopt waar alles in zwemt. Van haaien tot mantra's en van visjes tot schildpadden.
Net even met m'n buurman in het hostel gepraat. Hij gaat morgen, na 14 dagen, alweer terug naar Engeland. Het lijkt erop dat ik toch best lang weg ben in vergelijking met anderen die ik tegenkom...Ach, niet bij nadenken, gewoon doen! Straks even eten (dus naar de snackbart of de Koreaan) en dan vroeg naar bed, want morgen gaat de reis pas echt beginnen.
Als laatste nog even wat korte persoonlijke berichtjes:
Mams & paps: leuk dat bellen ‘s ochtends om 7.30 am. Volgende keer maar een uurtje wachten? Ik heb me elke dag nog gewassen en trek ook elke dag schone kleren aan! En om die snackbar te compenseren slik ik elke dag braaf wat vitaminepillen :-)
Marjolein: nu ik het geld nog heb kan ik me van alles veroorloven. Ook lijkt het me geen goed idee om binnen in het hostel op benzine te gaan koken. Dan krijg je taferelen zoals op
de volgende foto. Dit krijg je als het brandalarm afgaat! (Dit was trouwens ‘s middags op de dag waarop ik aankwam in Auckland; ik kon dus gelijk m'n kamer weer uit!)
Ingmar: ja inderdaaaaaaaad :-)
Dominique: Die foto's komen zeker in orde! Zal er binnenkort nog wel ééntje maken van die vette politiebakken hier, haha! Daar zou jij jaloers op zijn! Het lijkt net een film hier zo nu en dan: constant sirenes en van die geluidjes die je ook terughoort in die Hollywoodfilms. Succes met de competitie!
Elia: Ton had wel een beetje gelijk. Knap zijn ze niet allemaal, maar er lopen er wel een paar tussen waar je U tegen zegt :-)
Rondje Auckland
Even een snelle update aangezien mijn tijd in het internetcafé bijna voorbij is!
Vandaag vroeg op! Had nog een jetlag van gisteren en daarom was ik al om 16.00 uur naar bed gegaan. Dit leidde er toe dat ik vanochtend om half 7 al klaar wakker was. Direct even wat dingetjes opgeruimd en om 7.45 de hort op gegaan. Vandaag even een dagje Auckland sightseeing.
De dag begon met een flinke wandeling naar Mt. Eden. Daar lekker ontbeten en vervolgens naar One Three Hill gelopen. Alles bij elkaar al zo'n 15 kilometer. Hier mijn eerste schaapjes gezien en direct maar een foto gemaakt.
Na 1 3 Heuvel de bus teruggepakt naar Auckland downtown. Even mijn luncht gekocht (een twin size snicker en een 600ml cola zero) en direct door gegaan naar het Auckland Museum. Echt te groot en te mooi gelegen! Na hier wat rondgekeken te hebben en wat plaatjes geschoten te hebben terug gelopen naar de haven en vervolgens een reservering gemaakt voor een lekker diner in de Skytower vanavond (eten 190m boven zeeniveau, in een ronddraaiende cabine).Gisteren dus niet meer de skytower opgeweest, maar vandaag!
Ook een gratis quest-membership verdient bij de AA. Kwam die ANWB-pas uit 2006 toch nog mooi even van pas! Nu kan ik dus overal lekker gratis kaarten meenemen van Nieuw Zeeland.Lekker handig!
Nu in een internetcafé met allemaal chinezen. Alleen die websites al zijn niet te volgen, laat staan hun taaltje. Mijn tijd zit erop en ik ga maar eens teruglopen naar m'n hostel. Kijken of ik na 1,5 liter bier de weg nog terug kan vinden :)
De groeten uit Auckland!
Met m'n schoenen uit en m'n zweetvoeten op de bank schrijf ik met lichte hoofdpijn mijn eerste berichtje in Nieuw Zeeland! Na een vlucht van ongeveer 9 uur naar Los Angeles en vandaar nog eens een vlucht van 12 uur naar Auckland heb ik dit wel even verdient. Ik ben totaal gesloopt en uitgeteld. Onderstaand verhaal zal dus voornamelijk onsamenhangend zijn.
Nadat familie en co. me weg hadden gebracht naar het vliegveld vloog de tijd voorbij! Niet kwam dit alleen door het aantal vlieguren wat ik zou maken, maar vooral omdat ik het toch al snel naar m'n zin had in het vliegtuig. Lekker de hele tijd film kijken!!
Op Londen Heathrow heb ik mijn eerste adresje gescoord van een Nieuw Zeelander! Een man met de naam Robert uit Palmerston North (boven Wellington) gaf zijn kaartje na een leuk gesprek. ‘Als je in de buurt bent moet je maar even bellen' zei ‘ie. Leuk! Het zal nog wel even duren voordat ik daar ben. Een maandje of anderhalf waarschijnlijk...
De vlucht boven Amerika was prachtig. We kwamen aanvliegen via IJsland, Groenland, Canada en vervolgens via Mt. Rushmore naar Los Angeles. Omdat we de hele vlucht rond de avonduren meemaakten brandden beneden de lichten in de steden. Dit leverde een waar schouwspel op boven Las Vegas! Wat een lichten op de strip vanaf bovenaf! Gaaf om een keer te zien. Ook Los Angeles was heel mooi. We hebben eerst rond de 10 a 15 minuten boven de stad gevlogen voordat we landden. De vlucht naar Nieuw Zeeland was saai. We vlogen ‘s nachts boven de Pacific: totale duisternis...Geen echte aanrader dus.
Na bijna 30 uur Engels gesproken te hebben kwam ik heel netjes aan op Auckland International Airport. Mijn bagage liet helaas lang op zich wachten en ook de Biosecurity-scan was wat minder. M'n fiets kon niet door de scan en dus moest de doos open. Mijn tent was gebruikt en deze moestook ingeleverd worden. Deze zou ik na 10 minuten kunnen ophalen. Balen dus. De tijd echter wel goed gebruikt. Even een simkaartje gehaald voor mijn telefoon en direct mams en paps gebeld. Die dus ook weer blij.
Vervolgens, stap je de aankomsthal uit word je direct bekeken door 20 chinezen die het allemaal gemunt hebben op je fiets. Althans, zo leek het! Gelukkig bleken er ook een aantal Nederlanders te zijn en het gesprek was dus snel opgestart! Nadat zij de bus hadden genomen ging ik zelf ook maar rustig die kant op. Bleek dat in mijn bus ook weer een stel uit Nederland zat. De weg naar Auckland dus lekker zitten lullen.
Ik moest helaas een stukje lopen vanaf de busstop naar mijn hostel. Gelukkig bewees een vriendelijke man maar weer eens de Nieuw Zeelandse mentaliteit: hij kwam me direct te hulp schieten en bood aan mijn fiets te dragen! Wat een geluk!!
Na mijn bagage gedumpt te hebben mijn fiets in elkaar gezet nog even een stukje gaan fietsen door Auckland. Wat een ramp! Was ik mooi even vergeten dat Auckland gebouwd is op 12 vulkanen. Heuvel op, heuvel af, etc. Na 10km was ik kapot! Hierom maar even in de haven een KOP cappuccino gedronken met, wat een toeval, weer Nederlanders.
Straks ga ik mezelf maar eens opfrissen en misschien vanavond de Skytower nog op. Schijnt heel mooi te zijn als het donker is! Morgen ga ik eerst ff wat dingetjes bezichtigen en lekker uitslapen! Dat heb ik wel verdient!
Heel veel groeten uit een groot, mooi maar vooral een gezellig Auckland!
