Hello Goodbye

Nadat vorige week vrijdag mijn laatste werkdag was bij het KNGF zijn de dagen als straaljagers voorbij gevlogen. De afgelopen week stond in het teken van het pakken van mijn bagage en iedereen tot ziens zeggen.

Het begon zoals gezegd al vorige week vrijdag. Nadat ik afscheid had genomen van het werk en mijn collega's, moest ik als een speer naar de fietsenmaker. Bij de laatste servicebeurt van mijn fiets kon ik namelijk aanwezig zijn en de nodige vragen stellen. Echt een uitkomst! Een aantal tips gekregen en zelf ook nog wat kleine reparaties uitgeprobeerd. Vriendelijk personeel en zelfs nog meerdere keren koffie gekregen. De taart sloeg ik af omdat ik bij het KNGF al aardig tekeer was gegaan qua traktaties. Reparaties in Nieuw Zeeland zullen dus over het algemeen geen probleem worden!

Zaterdag begonnen met het pakken van mijn tassen. Ik wist dat ik nog een aantal artikelen moest kopen, maar niet zóveel! De boodschappentas kwam goed gevuld terug en moest vervolgens allemaal nog in de fietstassen passen...

's Middags een afscheidsfeestje. Heel gezellig! Ook was ik oprecht verrast door al de leuke cadeautjes en de gadgets voor m'n fiets die ik nog gekregen heb! Iedereen nogmaals heel erg bedankt! Paps en mams natuurlijk ook bedankt voor regelen! Bij terugkomst ook een 'Welkom-thuis-feestje'?

Zondag niet heel veel boeiends gedaan. Toch weer even verder gegaan met het pakken van mijn tassen. Het schoot niet echt op omdat een aantal dingen nog aangeschaft moesten worden en dit onderin de tas moesten. Maandag dus maar weer naar de stad...

Zo gezegd zo gedaan. Maandag even voor (hopelijk) de laatste keer de stad in en nog wat stevige schoenen gekocht en een kussentje bij de Bever (bedankt André en Ans!) zodat ik toch wat beter lig in m'n tentje..Vier maanden op een fleecetrui liggen is ook niet ideaal..Op het laatst nog een grote plunje legerzak gescoord bij de Dump. Echt te goed! Heel stevig en een goede draagriem. Een goede uitkomst voor al mijn losse fietstassen.

Dinsdag en woensdag mijn fiets nog even schoongemaakt en ingepakt in de fietsdoos. Duurde toch wat langer dan ik dacht. Nog aardig wat moeten sleutelen en moeten inbinden met bubbeltjesfolie. Uiteindelijk kon de doos gelukkig nog dicht met een flinke laag tape. Helaas kwam ik er toen achter dat mijn banden nog hard waren en dit mag dus niet in het vliegtuig....Die doos moest dus weer opengebroken worden met alle geweld...beetje jammer! Na nog een uur was de doos nu dicht en klopte alles. Hopelijk past de doos met een lengte van 185cm nu in het busje...Dat zien we vanavond!

Gisteren (donderdag) alles ingepakt en de plunjezak afgesloten. Het ziet er allemaal alweer een stuk georganiseerder uit en volgens mij moet het zo wel goedkomen! Voor de afleiding gister ook nog even gewokt met mijn collega's van het KNGF. Het was zeer gezellig en het eten was ook voortreffelijk (en teveel!!). Ook hier nogmaals een fietsgadget gekregen die zeker de weten meegaat, of althans, de helft. De stok was toch iets te groot Angel...

Zo meteen nog even de laatste informatie uitprinten en m'n handbagage inpakken en dan zit het er helemaal op met de voorbereiding! Morgen vlieg ik rond 11.40 naar Londen en vervolgens verder naar Auckland. In totaal zit ik zo'n 28 uur in het vliegtuig. Daarbij komen de wachttijden nogeens en al met al zal ik zo'n 30 à 35 uur onderweg zijn...

Ik heb er wel heel veel zin in! Wel wordt het even doorbijten en spannend de eerste paar uur en de eerste week daar. Nu komt de spanning toch ook wel langzaam omhoog. Ik zal morgen vast geen hap door m'n keel krijgen... Hopelijk zijn de mensen in het vliegtuig een beetje vriendelijk en heb ik een leuke hosts in Nieuw Zeeland!

Nu nog maar even genieten van de omgeving hier en dan morgen naar Schiphol. Hopelijk heb ik daar een beetje afleiding en misschien ben ik binnenkort nog op tv met Joris Linssen of volgend jaar als gast aanwezig bij Robert ten Brink

Tot over 4 maanden!

Goodbye,

Friso

From wall grip to beerglass [ENG]

At this point I'm sitting home, 'recovering' from my two-days trip to Leuven, a small county village in Belgium near Brussel, which is mainly populated by Belgian and Dutch youth. Most of them study at the local university, which can be found in the citycentre, not far from my sleeping bag where I spend a morning in after a wild adventure in a local café.

It's thursday the 23th of October, almost 4:00 pm. After a 3 hours taking trainjourney I'm arriving at Leuven Central Station. Sounds big, but it isn't. Walking downstairs from the arrivalplatform, I find myself in a smelly tunnel. As I look to the right and the left I finally understand whats's causing the smell: Chocolate stained waffles...hundreds of them....all around me... Welcome in Belgium, the country of waffles, fries and too much beerbreweries.

Since I've been cycling a lot the last few weeks in order to prepare myself for my Tour de New Zealand, this break came at the right moment. One week before my arrival in Leuven I had my first flat tire. After cycling almost 1300km flat-tire-free, I drove my bike right in a two inch (5cm)wall grip. Flat tire instantly. Repairing my backtire wasn't an option. It was almost 7:30 pm and the air was getting darker every minute. After a desperate phonecall to the homefront, my dad came to pick me up and gave me a ride back. The next day I inspected my tire: not one hole, but there were at least 10 in my tire!! I couldn't be arsed even trying to repair it, so I installed a new one. Atleast I thought, because the next problem was a new tire which didn't fit the size of my wheel. Thank you bikerepairshop!

The following dayI went back pissed to the shop where I bought the tire. I told my story and asked them how they would feel when they stand in New Zealand with a flat tire and a reserve tire which doesn't have the right size!! Luckily they gave methe right tire without making problems.Fixing the tire around the wheel was really easy this time.

Back to Leuven. After catching up with a friend of me who lives there, we decided to go to her home first so I was able to drop my stuff and go to the toilet. Extremely important. She showed me 'her' town and some beautiful sights, like the cityhall, the univerisity library and the church which were all looking like they are made by human hands instead of machines.Last but not least we went to the great market. This last mentioned place is a great square with cafés, restaurants all over the place.

We decided to order a drink, so we found ourself a place were we could sit down. Sadly, the bargirl reminded me of the fact that I currenly was in Belgium. Asking multiple times for one beer (één bier) she still didn't understand me or she pretended like she couldn't understand me. She kept saying: 'what?' ('wablief?') with her Belgian accent! O My God, I remembered it myself: they call beer (bier) pints (pints, pintekes) in Belgium. How stupid....

After having some morefun, eating pizza and getting kicked out of the restaurant right after we finished eating ('we are full and want to serve all people who are waiting for a place to eat') we went back to my friend's crib. She already had invited some friends for the evening with who we would go out tonight. Yeah, that was the reason why I came to Leuven: to party on a thursday night, studentnight. To drink beer...sorry...pints in Belgium! Hurray for Belgium...

We started partying at around 9:00 pm and came back home at 5:00 am. What a night! Those Belgian citizens are weird, the music they play is ancient, the clothes they wear are dirty but the beer is so CHEAP! 0.5 litres for €1,50! In Holland we pay at least double for that amount of beer. Totaal money spent: €10,-. Total drank beer: 3,5 litres. And I haven't even counted the bottlesI drankbefore we went out to town....!

Mechelen, the 24th of October, 1:00 pm. I'm feeling ill. I'm having a bad hangover. My head is ticking and my stomach is like your mom's washingmachine, spinning around with 1200 rpm's. The train to Rotterdam Central Station has been cancelled. I have to wait for another houruntil the next train to Rotterdam stops in Mechelen. The station is crowded with Dutchies. All waiting for the train to Holland. They go home almost every weekend. I'm also going home but there's one difference. They look normal. Are they used to thursdaynights? Drinking so much beer every week?

A handsome girl looks into my direction. Her eyes are concentrating on my bag for at least one minute. She notices that I'm watching her. She smiles friendly at me. I smile back at her and start laughing very quiet while watching my bag. She looks confused. She tries to find out what's going on. But the pretty girlcan't find out, because shedoesn't know what's in my bag.

A beerglass. This time from Leuven, Belgium. This one will also be added to my worldwide beerglass collection. Currently excisting out beerglasses from over at least 15 countries on earth. Soon, there will be added another country. You know which one...

De laatste loodjes...

Hey hallo!!

Hier ben ik dus weer met een nieuw verhaal en dus een nieuwe reisupdate. Dus: leun achterover, gooi je voeten op tafel en geniet van het nieuwe gebrabbel!

Sinds mijn laatste verhaal van 21 september heb ik weer wat kilometers gemaak! In de laatste 1,5 week tot nu toe 225 km weggefietst en daar komen er nog eens 100 à 150 bij tot het eind van de week. Gelukkig is het 's avonds nog droog en kan ik nog net een mooi rondje Amerongse Berg doen voordat de zon ondergaat. Voor de die-hard fietsers onder ons: het is natuurlijk niet héél véél, maar het is altijd beter dan niets. Daarbij komt dat ik overdag nog steeds die fulltime baan heb en veelal zondag ook nog moet werken. Er blijft dus weinig tijd over overdags om relaxt een stukje weg te trappen.

Aangezien ik na deze week nog iets langer dan drie weken heb om een beetje fietsconditie op te bouwen, heb ik maar besloten om vanaf morgen (woensdag) met 20 kilo aan bakstenen te gaan fietsen. Die bakstenen composeren het gewicht wat ik aan bagage zal meenemen en dat is dus een mooi alternatief. De Amerongse berg zal dus nu wel een stukje pittiger worden, maar eerlijk gezegd verwacht ik dat ik desondanks de 'berg' opkom. Uiteraard zonder te stoppen!

Samen gevat: meer gewicht + vaker fietsen = meer spierpijn! Hier tegenover staat natuurlijk wel dat ik lekker kan uitrusten op mijn werk en nog beter voorbereid zal zijn op mijn trip! De fysiotherapeut zal ook blij zijn met mijn beslissing. Na een leuk bezoekje vanmiddag heb ik nog wat oefeningen meegekregen voor mijn knie, die soms een beetje begint op te spelen na minimaal 60 gefietste kilometers. Hopelijk is dit probleem voordat ik wegga verholpen en heb ik er niet al te lang last van.

Naast al het fietsen heb ik gelukkig nog wel wat tijd over om mijn andere zaakjes te regelen. Documenten inscannen, artikelen kopen, fototoestel testen en een mini-laptopje volgooien met muziek zijn maar een viertal zaken die desondanks moeten gebeuren. Het testen van het fototoestel gaat al wel redelijk. Wel zitten er reteveel functies op en zal ik van te voren nog een aantal keren wat foto's willen maken om alles een beetje door te hebben. Even een kleine greep uit de gemaakte foto's:

Naast al die foto's heb ik natuurlijk ook nog mijn laptopje van de Gamma. De Gamma? Ja, de Gamma! Een geweldig dingetje. Net zo klein als een leesboek en nog geeneens 1 kilo zwaar! Heel handig dus voor Nieuw Zeeland om foto's op te bewaren en te internetten.

Als laatste wil ik toch nog even melden dat mams en paps mij enorm verrast hebben met een leuke afscheidsborrel in het eerste weekend van november. Mams had weer goed haar best gedaan met dat zogenaamde 'scrappen'. In ieder geval vind ik het leuk om iedereen nog even te zien voordat ik wegga!

Om de fysiotherapeut maar even een plezier te doen ga ik nu nog even verder met de laatste oefeningen die ik nog moet doen. Dit keer maar met wat meer gewicht.....

Wordt vervolgt dus!

Vier maanden in een vogelvlucht

De laatste dagen heb ik het best rustig aan gedaan wat betreft het voorbereiden van mijn lang weekendje weg. Niet dat er nog veel gedaan moet worden, maar om constant met Nieuw Zeeland in mijn hoofd rond te lopen is ook niet echt tijddodend. Anders worden uren dagen en duren de laatste zes weken voor mijn vertrek nog minstens zes maanden. En dat is weer niet goed voor mijn humeur..

Het enige wat ik toch nog wel gedaan heb is een kaartje gemaakt van mijn route die ik ga afleggen. Puur om het voor jullie, als thuisblijvers,(lees: voornamelijk mams en paps) wat dragelijker te maken. Het schijnt namelijk ruststellend te zijn wanneer personen weten waar je je ongeveer bevindt. Ik heb me bij deze dus ook voorgenomen om een wijziging in de route pas door te geven wanneer ik weer op de 'hoofdroute' zit zoals deze hieronder staat.

Even wat over de route:

Ik kom aan met het vliegtuig bij dat blauwe stipje enfiets vervolgens via de westkant omhoog naar Cape Reinga. Via de oostkant zak ik daarna af naar Bay of Islands omvia Auckland, Coromandel, Matamata (aka Hobbiton) en Taupo de legendarische Mt. Doom te beklimmen. Eenmaal aangekomen bovenaan de vulkaan zal ik mijn eigen last de vulkaan insmijten! Deze last zal waarschijnlijk bestaan uit een lekke band en een geknapte spaak en eventueel wat bedorven voedsel.

Rond half december zak ik verder af richting de hoofdstad Wellington en daar zal ik waarschijnlijk ook (of in de buurt) Oud en Nieuw vieren.

In 2009stap ik met een flinke slokalcohol en eennieuwjaarskater op de fiets richting Lewis Pass en Arthurs Pass. Dit zijn de colletjes waar ik nu altegenop zie omdat ik weet dat deze gewoon echt hoog zijn.

Na watverdere sightseeing bij de stille oceaan en het zuiderlijkste puntje van Nieuw Zeeland zal ik via de adrenaline hoofdstad Queenstown nog wat uitstapjes maken naar Milford Sound om daar wat te chillen tussen de fjorden.

Fox Glacier zal mijn volgende trip zijn. Dit zal ongetwijfeld een ijzig avontuur worden en dikke kleren zijn dus ook wel nodig. Misschien koop ik tegen die tijd nog wel een sjaal of vier.

Wanneer ik eenmaal de Cook Strait tussen het noorder- en zuidereiland weer ben overgestoken zal ik met de trein het laatste stuk afleggen richting Auckland.

Helaas fiets ik niet zo snel als ik typ en zodoende zijn die vier maanden ook wel nodig.
Wat ik bij terugkomst in Auckland ga doen? Misschien wel even een uitstapje naar de Cook eilanden of naar Sydney......Time will tell!

Visum in the pocket! [ENG]

Dear weblog-visitors,

Since I got a lot of messages, beeps, and requests from foreign citizens (especially English ones) with the question if I could post messages in their language, I'llpostmessages sometimes in the English language. Not all messages ofcourse. Most of them will remain in Dutch, so no worry!
I dedicate this first English post to Ben! :) After begging me multiple times, spamming without quitting he finally got me this far. Well Ben, and all others: enjoy!
Dont forget to post replies! (It's not prohibited!!)

Yesterday (Friday 6th) I went to The Hague to retrieve my visa for entranceto New Zealand. After working till 12am I catched the train from my hometown with a friend and arrived at The Hague around 2.30 pm.

After a black trip in the local tram and searching the area for atleast 30 minutes, we found the embasee of New Zealand in a poor, ugly officebuildingon the7th floor. We expected the embasee would be located in a nice, huge and well conversated villa. This was far from it...
The officebuilding was not only ugly, but didn't open either! After pulling andpushing the turndoor several times, we came to the conclusion that we could better enter the building through the left door, which was open...way to go!

Arrving on the 7th floor was a relieve. All the negative influences that the building left on our retina cleared up right away by seeing theextremely clean, modernchamberand New Zealand-based interrieur (flags included). The staff was very friendly, helped us really fast and we stood outside before we knew it. Visa included! Ingmar (that friend of mine) almost stood outside with the flag of New Zealand. Luckily he changed his mind seeing the all-seeing-cameras inside the office.

Outside, it rained cats and dogs. (Shouldnot be taken literally ofcourse.) After denying the passing trams and just walking underneath an umbrella wearing rainbreaking-clothing I could only bring up respect for Ingmar.
The only cloths he was wearing in this sheise-weather was a lousy t-shirt..hèhè! Have fun recovering from your coldthis weekend!

We arrived in thecity centre 45minutes after we left theembaseeWe drank some beer, ate some greek gyros and visited some stores. Nothing really important and funny to say about it. At 5pm we catched the train back to Amersfort, together with too many travelers! The whole train (consisting of minimally 15 carriages) was packed with well-dressed office employees and not-so-well-dressed students (including Ingmar) returning home for the weekend. Luckily we arrived earlyandfound ourself acouch to sit onduring the trip. [...]

9 weeks more to go. 8 weeksof work. Time's flying by. I only need a couple of more 'things' to do, to buy and to visit!Because, after becoming a 100% uncle one week agoit's stillgreat tosee thenew and firstdaughter of my sister and her friend!

Damn!! Ain't she cute?
And I'm going to New Zealand..what a badluck..

Nog maar 10 weken!!

Ik kan nu wel lullig beginnen met zo'n lullige Maori groet, maar daar ben ik al zowat op uitgekeken voordat ik überhaupt in Nieuw Zeeland zit.
Maori hier, Maori daar, wat een gezanik. Elke weblog-gek en Nederlander in Kiwi-land (vooruit, één uitdrukking dan) heeft zijn weblog gevuld met Inboorlingentaal.
Niet dat daar iets op tegen is, maar als je eens rustig informatie over Nieuw Zeeland op wilt zoeken op internet wil je niet voordurend met je neus in de 'Haere Mai' en
'Aotearoa' vallen. Nee, dan nog niet gesproken over die gruwelijke 'Haka'! Lekker ruig, intimiderend en vol pit. De Nationale 'dans' van het Nieuw Zeelandse rugbyteam noemen ze dat....

Nee hoor, hartstikke mooi die Nieuw Zeelandse cultuur. In de tijdschriften en op foto's ziet het er allemaal gaaf uit, met de haka als toch één van de mooiste Nieuw Zeeland tradities.
Ondanks al die emigranten is de cultuur van de Maori's toch mooi blijven bestaan en zijn tradities in stand gehouden.
Wedden dat ik uit Nieuw Zeeland een goede fles Maori-wijn en een vet mooi shirt meeneem van de All Blacks voor mezelf? Kan ik toch nog mooi even dat stukje cultuur proeven en aantrekken als ik weer terug ben in Groot Waterland.
Niet te vergeten dat felbegeerde bierglas uit Nieuw Zeeland! (Dat zal tegen die tijd dan wel ongeveer mijn 40ste bierglas zijn die uit het buitenland is meegenomen (= gejat?).
Allemaal mooi opsparen voor mijn uitzet, die er na mijn terugkomst in rap tempo dichtbij zal komen.

Ik ga zo nog even chillen en nadenken over Nieuw Zeeland. Waar ik allemaal heen wil en zo. Je kent dat wel. Een beetje bedenken wat je allemaal wilt zien en doen.
Toch wel slim om dit van te voren te bedenken. Nieuw Zeeland ligt immers niet om de hoek en ik zou toch mooi mezelf tegen mijn hoofd slaan als ik iets vergeet in Nieuw Zeeland!
Een aantal activiteiten die al op de planning staan: Zorben, zandduinglijden, kajakken en duiken.
Andere activiteiten waar ik nog even een paar nachtjes over moet slapen zijn bungeejumpen en skydiven.....Waarschijnlijk beslis ik ter plekke wel of ik deze activiteiten ga doen.
Want, zolang ik in mijn zwembroek nog niet van de 7.5m plank ben afgegaan in het Sportfondsenbad zal springen vanaf 75m en 7500m hoogte nog wel eens zwaar tegen kunnen vallen...

Maar één ding weet ik in ieder geval wel zeker! Ik ga naar Nieuw Zeeland deze winter! En jij? Blijf jij lekker thuis om mijn weblog te lezen?
Dat lijkt mij een eerlijke rolverdeling.

E noho ra!
(Tot ziens!)

Destination: New Zealand

Nog 12,5 week ploeteren op kantoor. Een tijd van afzien en lange dagen maken. Vijf dagen per week, de gruwel! Een beetje achter de computer zitten met programma's die geeneens 100% werken. Alleen al als ik eraan denk hangt m'n tong uit m'n mond: Pffffff. En dat te bedenken dat de airco zo weer kapot kan gaan...

Aan de andere kant valt het allemaal best mee. Gelukkig is het niet zó erg! Ik heb natuurlijk best leuke collega's bij het KNGF. De werkdruk valt mee en ik kan gratis fruit bietsen en aan de kraan met limonade hangen in de kantine!
De kantine..het lijkt wel een walhalla! Lekker lunchen tussen 12.00 en 14.00 met elke dag vers gebakken bolletjes. Gruwelijk!

Maar zoals Johan Cruijf zei: 'elk nadeel heeft z'n voordeel' zeg ik dat ook elk voordeel z'n nadeel heeft.
Want je moet niet denken dat alles zo gesmeerd bij loopt bij het KNGF. Ook hier zijn, helaas, toch wat vieze vlekken te bespeuren..
Maar zolang ze mij het brood niet uit de mond stoten (jaja!) zit ik mijn tijd in Nieuw Zeeland in luxe uit!
Elke dag vers brood, koud drinken en een plek voor mijn tent op een 1 sterrencamping! Wat een luxe met al dat geld...!

Op 8 november vertrekt het vliegtuig van AMS richting AKL en op 11 maaart weer de andere kant op. (AMS en AKL zijn trouwens afkortingen voor Schiphol en Auckland International Airport.)

Wat een knalfuif zal de heenreis worden.
Lekker 30 uur in het vliegtuig en vliegveld rondhangen. Maar na die 30 uur zit ik wel mooi aan de afgrond van de wereld, welke immers plat is zoals jullie allemaal geleerd hebben op school. Verder weg van Nederland kan bijna niet. Of je moet naar de Fuji eilanden gaan volgens mij.
Toch nog maar even checken..

Mooi weg voor 4 maanden. Even helemaal niets: geen stress, geen gezeur, geen luxe..!!
Dat laatste is dan toch wel weer jammer als je op de fiets gaat. Ik kan wel (te)veel meenemen, maar zal het dan ook allemaal moeten sjouwen.
Hopelijk blijft mijn bagage hangen tussen de 20 en 30 kilogram eenmaal in Nieuw Zeeland. Al die bagage achterop..dat word nog wat!
Ik zou eens moeten bijhouden hoevaak mijn fiets dreigt om te vallen.
Ach, het is maar voor vier maanden.

Morgen nog maar even de KLM bellen of ze al een akkoord gegeven hebben voor mijn fiets. Die sukkels wisten namelijk nog steeds niet dat ik een fiets meenam terwijl ik al 100x gebeld heb.
Ook via Air New Zealand (de maatschappij die mijn ticket heeft uitgegeven) hebben ze niets vernomen. Ze zijn ook zo goed op elkaar ingespeeld al die vliegtuigmaatschappijen!
British Midland is ook een trieste bedoening. Zij mogen helemáál geen akkoord geven dat mijn fiets mee kan met mijn vlucht naar Heathrow. Ach, we zien het de 8ste wel!
Tot slot van rekening heeft deze fietsgrap de telefoonkosten al aardig omhoog gejaagd en zal het me op het vliegveld nogeens 175 ballen gaan kosten.
Want ja: de fiets mag natuurlijk niet voor niets mee naar Nieuw Zeeland. (TERWIJL AIR NEW ZEALAND TOCH DUIDELIJK OP HET TICKET HEEFT GEZET DAT ER EEN 2 PIECE CONCEPT VAN KRACHT IS!)

Gelukkig heb ik mooi nog een aantal weken om alles eens goed op een rijtje te zetten voordat ik vertrek.
Mijn route staat namelijk ook nog niet helemaal vast en ik moet nog een aantal inkopen doen.
Prima dus. Nog 12,5 weken om mijn trip voor te bereiden, mijn weblog op te starten en te ouwehoeren in Amersfoort.

En dan, na die 85 dagen is mijn destination: New Zealand!