Eerst even wat anders. Gisteren heb ik mijn weblog ge-update en daarvan heeft iedereen volgens mij ook een stuk of 5 à 6 mailtjes gekregen. Helaas kwam ik er later achter dat de verhalen op één of andere duistere manier verwijderd zijn van m'n weblog. Lekker vreemd dus. Nog maar een keer proberen dus! Sorry voor de SPAM!

Ondanks dat The Old Bones fabuleus verscholen lag in het duinen van Oamaru heb ik de keus gemaakt om vandaag toch maar even verder te fietsen naar Dunedin. Wel natuurlijk nog wat foto's genomen van het beste BBH-hostel in Nieuw Zeeland. Om nog maar een voorbeeld te noemen: zelfs op m'n kamer ruikte het naar lavendel en allerlei andere bloemen!

Het eerst stuk lekker met de wind in de rug (hèhè!) langs de kust gefietst, in de schaduw van de sunrise. Helaas was het laatste stuk van de Beachroad afgesloten en ging ik dus maar weer richting de Highway. (Nee, dit keer niet doorgefietst om te kijken of het wel echt zo was!).

Een korte twee uur later even gestopt bij de Mouraki Boulders. Dit zijn grote rotsen in de vorm van een voetbal die op het strand liggen. Niemand weet hoe deze hier terecht zijn gekomen. Echt apart om dit te zien als je ziet dat de rotsen ECHT rond zijn...Mysterieus....

Hierna doorgefietst naar (niet lachen) Shagpoint! Dit lag iets van de weg af maar er zou een zeeleeuwenkolonie zijn en ook de Yellow Eyed Pinguins (de zeldzaamste soort) zou zich hier verschuilen. Na 5km om fietsen geen teken van pinguins. Wel één verdwaalde zeeleeuw, maar die hield het al snel voor gezien toen hij in de gaten had dat er mensen in de buurt kwamen.

Zo ver, zo goed. Geen echte heuvels tegengekomen tot dusver. Helaas begon de pret weer iets voor Dunedin. Ik besloot om de ‘Scenic Route' te nemen die stond aangegeven op een paaltje met een fietsteken. Scenic was het de eerste 5km, maar daarna was het klimmen geblazen! Gelukkig ook weer naar beneden op het eind.

Nu was er nog één heuvel voor Dunedin van ongeveer 400 - 500 meter hoog. Deze moest ik nemen, omdat de Highway overging in een Motorway. En zoals jullie weten, over een Motorway mag je niet fietsen :-)

De klim was erg lang en het was ongeveer 400 stijgen in vals plat. Echt slopend en ik was ook enorm opgelucht toen ik uiteindelijk de top bereikt had!! Hier een mooi uitzicht op Otago Peninsula en iets verderop lag Dunedin. Tot het centrum van Dunedin bijna niet meer hoeven trappen vanwege het dalen! Echt relaxt. Mensen een beetje naar me kijken en ook bij het I-Centre was het dolle pret toen ik m'n fiets stalde.

Dunedin is trouwens de Keltische naam voor Edinburgh (Schotland). Voor de rest heeft het geen overeenkomsten, op een paar typische Schotse gebouwen en monumenten na. Het treinstation is wel de moeite waar. Helaas geen foto van kunnen maken en morgen weer verder, omdat ik even niet in een grote stad wil zijn!