In tegenstelling tot de rest van mijn verhalen nu eens een verhaal waarin ik praat over 4 dagen. Dit omdat ik na 4 dagen trampen (hiken) pas weer in het bereik ben van mijn laptopje en niet elke dag in detail meer kan beschrijven.

Op de 24e vroeg wakker geworden en eerst weer verkast van de camping naar Lakefront Backpackers om onze spullen daar te stallen. Hierna m'n backpackje opgehaald die ik gehuurd heb voor 4 dagen. Alle benodigdheden ingepakt en rond een uurtje of 11 bij de Department of Conservation de tickets voor de hutten opgehaald. Hierna direct doorgelopen naar de Controlgates waar de Keplertrack echt van start ging. Nou, als we wisten wat ons te wachten zou staan....

Het eerste stuk van de track ging door bos met veel Tree Ferns richting een baai waar veel mensen de watertaxi naar toe nemen. Met andere woorden: sommige mensen slaan het eerste stuk van de track over. Luie donders!!

Na de baai direct omhoog en dit hield niet meer op totdat we de hut bereikten. Gelukkig heb ik er al aardig wat sportieve uurtjes opzitten en dit was ook goed te merken bij het bergopwaarts lopen. Jasmin daarentegen bleef wat achter. Vaak stoppen zodat zij weer bij kon haken. Al met al waren we toch nog redelijk snel aangekomen bij Luxmore hut, welke ligt op 1200m boven zeeniveau. Dit had mede te maken met de wil om een drietal Japanners voor te blijven. En die waren een partij slooooooooooooooooooooooooooooom. Zelfs Jasmin wilde zich niet laten afschepen door hun tempo.

‘s Avonds in de hut een pannetje geleend van een koppel die we een aantal keren tegen waren gekomen op de track. Op het menu stond macaroni met pastasaus en kaas. Heerlijk na een dag vol zweet!

De tweede dag stond er een stuk van 14km op het programma over bergketens. Vandaag zou ook de mooiste moeten zijn, mits je goed weer hebt. Helaas hadden wij dat vandaag niet. Het regende als de neten en als je dan rond 1000m hoogte huppelt is het niet fijn. Ook de scherpe wind in combinatie met zo nu en dan wat hagel leverde ook niet echt veel lachende gezichten op.

Onderweg dus maar even zeer dankbaar gebruik gemaakt van de twee ‘Emergency Shelters'. Hier even opgedroogd, sokken verwisseld en wat gegeten en daarna weer verder geknokt. Het scheelde dat we als één van de eerste op weg gegaan zijn, want zo waren we ook als eersten bij de volgende hut (met zonneschijn) en konden we fijn de andere koppels binnen zien strompelen. Nat, bezweet, vies, blubberig en bekaf! En wij, wij lekker relaxend met een bidon vol water....vers van de waterval die 20 minuten verderop ligt! Op het menu: macaroni met pastasaus en kaas.

De derde dag was het gelukkig weer goed weer, maar helaas deed mijn linkervoet wel aardig zeer. Waarschijnlijk heb ik een spier verrekt in de tocht van gisteren en dit was dus ook goed te merken tijdens de tocht. Gelukkig waren we al weer op een redelijk Christelijke hoogte belandt (400m) en ging de tocht vandaag geleidelijk bergafwaarts met niet al teveel hobbels en bobbels.

Onderweg nog een aantal mooie foto's genomen van de ‘Big Slib' van 1984. Het heeft de DOC 3 jaar gekost om alle rotzooi op te ruimen en de track weer beloopbaar te maken.

De hutlocatie van Motorua hut was de mooiste tot nu toe. De hut lag naast Lake Manapouri en naast een aantal bergen. Helaas waren de sandflies in grote getalen aanwezig en was dit het enige minpuntje. Volgens mij had ik snachts ook een sandfly in m'n slaapzak want m'n voeten zaten ‘s ochtends onder de bulten!!! Klote beesten....

Op het menu stond vandaag rijst met bruine saus en kaas... :)

Op de laatste dag (de 27e) weer teruggelopen van Motorua hut naar de Control Gates en Te Anau. Ook vandaag deed mijn linkervoet nog redelijk pijn en het was dus ook meer strompelen dan lopen geblazen.

Al met al toch weer gered en zoals de andere dagen als één van de eersten gefinished. Ook de mogelijkheid om eerder de track te beëindigen door middel van een ‘pick-up' door een shuttlebus hebben we niet gebruikt. Wat een bikkels toch!

Rond 13:00 - 14:00 uur weer terug in Te Anau en toen eerst maar even ingecheckt bij het hostel (in de mooiste kamer, uitkijkend over Lake Te Anau), een douche genomen (dat mag ook wel na 3 dagen) en alle zooi maar eens gewassen. Tijdens de was de plaatselijke supermarkt ingerend en mezelf maar eens getrakteerd op een zak chips en één liter Fanta Lemon. Heerlijk na 3 dagen geleefd te hebben op pasta's en water!

‘s Avonds rond 18:30 uur afgesproken met 3 Australiërs uit Melbourne om samen nog maar even wat te gaan eten in The Ranch (de plaatselijke kroeg). Deze Australische meiden hebben we op de Keplertrack ontmoet en hiermee hebben we tijden rondgehangen en zelfs nog een aantal side-trips mee gedaan naar watervallen, grotten e.d. langs de track.

Op het menu stond deze keer: Patat met een dikke hamburger en wat sla...met (jaja!) water.
Rond een uurtje of 11:00 afscheid genomen van de Australiërs en nog maar even adressen uitgewisseld. Oeh, wat een adressen toch allemaal overal op de wereld! Al met al al heel wat gratis overnachtingen te pakken!