Busje komt zo!

Kanonnen! Over een lange dag in de bus gesproken! Zoals gezegd vanochtend om 7:30 uur opgepikt in Fox Glacier en in één lange rit doorgereden naar Nelson, waar ik rond 19:00 uur aankwam.!! Idioterij!

Het eerste wat me opviel vanochtend, is dat je in Nieuw Zeeland nooit zeker bent van de manier waarop je fiets vervoerd wordt. Tot op heden heb ik het volgende meegemaakt:

- Op een trailer achter de bus
- In het bagageruim onder de bus
- Op de fietsendrager achter de bus
- In het bagageruim achterin de bus
- Bij de chauffeur op schoot
- Op de fietsendrager voorop de bus

Alles onder het motto: fiets mee? We vinden altijd wel een plekje! Ach, aangezien het zowat de hele dag regende heeft m'n fiets wel een flinke schoonmaakbeurt gehad! Beter dan gisteren in ieder geval, toen m'n fiets bij aankomst onder het stof van de gravelweg zat!

Onderweg met wat geluk nog gestopt bij de Pancake rocks (tussen Greymouth en Westport in) omdat de chauffeur hier z'n 30 minuten pauze hield. Ik dus direct nog even naar de rotsen gerend om wat mooie foto's te maken. Helaas regende het fors, dus ook nog flink nat geworden.

Eenmaal voorbij de Pancake rocks weer een meisje ontmoet die net als Jasmin en ik in dezelfde bus naar Milford Sound zat. Hier even meegepraat en ook zij ging richting Nelson. Zij zou overnachten in Paradiso, waar ze een aantal maanden gewerkt heeft. Ik dus op de gok ook die kant opgegaan en gelukkig(?!) haddden ze nog een plekje voor één nacht. Morgen dus weer verkassen! Nog een tijdje zitten praten met een andere Duitse en pas rond 21:30 uur zat ik aan m'n diner. Ik had geluk dat de supermarkt tot 10:00 uur open was, anders had ik een avond op water en brood moeten leven!

En morgen is het al een drukke dag, want ik ga toch nog maar even kayakken in Abel Tasman National Park. Dus weer vroeg m'n bed uit. Dit keer ook weer een record, namelijk 5:50 uur.

Ik kom waarschijnlijk pas laat terug uit Abel Tasman, dus hopelijk kan ik dan snel een nieuw plekje vinden om te slapen. Maar je weet het nooit, want Nelson is gewoon te toeristische en bijna elk hostel zit vol in het weekend.

We gaan morgen dus weer fijn het avontuur tegemoet!

Op naar Fox!

In alle vroegte de hele kamer eens even wakker gemaakt! Rond 6:30 uur ging m'n wekker en toen maar eens vrolijk onder de douche gestapt. Iedereen werd langzaam wakker van het water. Ach, moet je maar niet in een dormetry gaan liggen!

Na het douchen snel even al m'n tassen op m'n fiets geladen en even rustig buiten ontbeten (om toch even de kamergenoten wat rust te gunnen). Na het ontbijt Jasmin weer rustig wakker geschud en nog even een paar minuten zitten praten totdat het toch echt tijd werd om tot ziens te zeggen..helaas! Ach, een mooie tijd was het zeker wel, dus daar kijk ik ook met een glimlach op terug!

Na het tot ziens zeggen naar de bushalte gelopen, waar ik opgepikt zou worden. Niet veel later kwam de bus opdagen en het eerste wat de chauffeur zei was dat de ‘paniers' (de draagrekken aan de zijkant van m'n fiets) eraf moesten. Ik dus flink mokken. Zegt die kleuter even later dat hij m'n tassen bedoelde! Zak hooi, zegt dat dan direct!! Wat een onnozele! Ik heb het ‘em met een paar venijnige blikken even goed duidelijk gemaakt!

Nou goed, al met al snel de bus in en lekker voort sjokken richting Lake Wanaka, waar we ook nog even een stop hadden van 5 minuten. Gelukkig ook daar nog wat foto's kunnen nemen. En je gelooft me of niet, bleek er een man in de bus te zitten die ik gisteravond met Jasmin in de Starbucks was tegengekomen..en we hadden het beide niet door! Nog even aan de praat gegaan om wat tijd te doden.

Na een redelijk lange busrit aangekomen in Fox Glacier, waar ik twee dagen zou blijven. Althans, dat was het plan en plannen kunnen snel wijzigen! Er bleek namelijk geen rechtstreekse bus te zijn van Fox naar Picton, dus dat zou betekenen dat ik later weer een dag zou verliezen. Helaas kan ik me dat momenteel niet veroorloven en dus maar even wat zaken aangepast.

Dezelfde dag nog naar Fox Glacier gefietst en eenmaal daar aangekomen naar het uitzichtpunt gelopen. Hier mooie foto's gemaakt van de gletsjer en ook nog een tijdje staan praten met twee Duitsers, die net als ik de fietsen gestalt hadden in The Happy Laughter in Queenstown. Zo zie je maar, als je een fiets herkend, raak je ook weer snel aan de praat!

Al met al toch nog een druk dagje en vroeg m'n bed in, omdat de bus me de volgende morgen om 7:30 uur zal oppikken!

Vetmesten in Queenstown

Na een relaxte nacht op te relaxte matras fijn wakker geworden met het gevoel: Hey, vandaag hoef ik niet te lopen! Om 9:30 uur maar eens m'n bed uit gekropen om nog op tijd uit te kunnen checken (wat in de meeste hostels voor 10:00 uur moet gebeuren).

De bus zou Jasmin en mij rond 11:45 uur voor het hostel oppikken, dus we hadden nog aardig lang de tijd om te relaxen in de lounge. Hier maar eens besloten om Tommasi te smsen, want hij zou volgens mij nog in Queenstown zitten. Nee, hij was weg uit Queenstown en hij zat nu in Te Anau in Lakefront Backpackers..... TE TOEVALLIG!! Ik dus weer smsen en 5 minuten later stond ‘ie naast me en praatten we elkaar bij over de laatste dagen!

Het is en blijft ook een grapjas die Italiaan. En opscheppen, wat een praatjesmaker. Wel een enorm toffe peer en we hebben dus ook maar besloten om elkaar ooit nog eens op te zoeken in Nederland of in Italië. Hij blijft voorlopig in Te Anau en gaat later nog duiken in Milford Sound.

De bus was gelukkig op tijd en rond 13:00 uur waren we in Queenstown. Eerst maar weer even naar het hostel gelopen waar ik al eerder gezeten had (the Southern Laughter) en hier maar even ingecheckt. Toeval bestaat niet, ik zat in dezelfde kamer, maar dit keer op het bed van Tomassi. Maar weer even smsen dus! En dus ook weer lachen geblazen!

Na het uitladen van de spullen even gecheckt of m'n fiets er nog stond en gelukkig, m'n fiets stond er nog, samen met twee zakken bagage! Blij toe!

Hierna direct met Jasmin naar Fergburger gelopen daar m'n tweede Big Al gehad. Oeh, wat een joekel! Deze keer had ik iets te weinig ruimte en kon ik de laatste twee à drie happen net niet maken. Het ijsje van de McDonalds ging er 10 minuten later wel in als water! :-)

Na onze eetavonturen Jasmin richting de Dick Smiths gegaan om een nieuwe camera te kopen (haar oude is namelijk nat geworden tijdens de Keplertrack de 2e dag en werkt dus niet meer) en ik maar even Queenstown ingelopen. Hier nog even een t-shirt gekocht en de bus naar Fox Glacier geboekt voor morgen.

Meer extreem sports zitten er dus niet in voor mij. Riversurfen was het en daar blijft het bij. Ach, weer een reden om ooit nog eens terug te keren naar Nieuw Zeeland! Ik zie nu al uit naar die dag dat ik weer op het vliegtuig stap deze kant op!

Vanavond nog even met Jasmin naar de haven en daar waarschijnlijk even de fish en chips uitproberen. Ja, ik weet het. Heel ongezond vandaag, maar na 4 dagen ploeteren mag het ook wel eens! Waarschijnlijk vanavond ook tot ziens zeggen tegen Jasmin, aangezien m'n bus om 7:30 uur vertrekt...helaas..

Ik denk dat ik in totaal iets van 10 à 12 dagen met Jasmin heb gereisd en heb m'n mening over Duitsers in het algemeen dus ook iets bij kunnen stellen in de positieve richting. Maar ik blijf erbij: het blijven Duitsers en die flikken altijd iets in de laatste paar minuten!

Nieuw emailadres en updates verhalen volgen zo snel mogelijk

Beste mensen!

De verhalen zijn er, maar geen tijd gehad om up te loaden.
Zodra ik echt de tijd heb zet ik ze erop.

Helaas ben ik nu nog even druk met wat andere zaken regelen aangezien ik er vanochtend achter gekomen ben dat m'n oude emailadres niet meer werkt (kiwi-hackers???). Bij deze dus mijn nieuwe emailadres waarop ik te bereiken ben:

fleysma@hotmail.com

Tot snel ;)

Keplertrack!!

In tegenstelling tot de rest van mijn verhalen nu eens een verhaal waarin ik praat over 4 dagen. Dit omdat ik na 4 dagen trampen (hiken) pas weer in het bereik ben van mijn laptopje en niet elke dag in detail meer kan beschrijven.

Op de 24e vroeg wakker geworden en eerst weer verkast van de camping naar Lakefront Backpackers om onze spullen daar te stallen. Hierna m'n backpackje opgehaald die ik gehuurd heb voor 4 dagen. Alle benodigdheden ingepakt en rond een uurtje of 11 bij de Department of Conservation de tickets voor de hutten opgehaald. Hierna direct doorgelopen naar de Controlgates waar de Keplertrack echt van start ging. Nou, als we wisten wat ons te wachten zou staan....

Het eerste stuk van de track ging door bos met veel Tree Ferns richting een baai waar veel mensen de watertaxi naar toe nemen. Met andere woorden: sommige mensen slaan het eerste stuk van de track over. Luie donders!!

Na de baai direct omhoog en dit hield niet meer op totdat we de hut bereikten. Gelukkig heb ik er al aardig wat sportieve uurtjes opzitten en dit was ook goed te merken bij het bergopwaarts lopen. Jasmin daarentegen bleef wat achter. Vaak stoppen zodat zij weer bij kon haken. Al met al waren we toch nog redelijk snel aangekomen bij Luxmore hut, welke ligt op 1200m boven zeeniveau. Dit had mede te maken met de wil om een drietal Japanners voor te blijven. En die waren een partij slooooooooooooooooooooooooooooom. Zelfs Jasmin wilde zich niet laten afschepen door hun tempo.

‘s Avonds in de hut een pannetje geleend van een koppel die we een aantal keren tegen waren gekomen op de track. Op het menu stond macaroni met pastasaus en kaas. Heerlijk na een dag vol zweet!

De tweede dag stond er een stuk van 14km op het programma over bergketens. Vandaag zou ook de mooiste moeten zijn, mits je goed weer hebt. Helaas hadden wij dat vandaag niet. Het regende als de neten en als je dan rond 1000m hoogte huppelt is het niet fijn. Ook de scherpe wind in combinatie met zo nu en dan wat hagel leverde ook niet echt veel lachende gezichten op.

Onderweg dus maar even zeer dankbaar gebruik gemaakt van de twee ‘Emergency Shelters'. Hier even opgedroogd, sokken verwisseld en wat gegeten en daarna weer verder geknokt. Het scheelde dat we als één van de eerste op weg gegaan zijn, want zo waren we ook als eersten bij de volgende hut (met zonneschijn) en konden we fijn de andere koppels binnen zien strompelen. Nat, bezweet, vies, blubberig en bekaf! En wij, wij lekker relaxend met een bidon vol water....vers van de waterval die 20 minuten verderop ligt! Op het menu: macaroni met pastasaus en kaas.

De derde dag was het gelukkig weer goed weer, maar helaas deed mijn linkervoet wel aardig zeer. Waarschijnlijk heb ik een spier verrekt in de tocht van gisteren en dit was dus ook goed te merken tijdens de tocht. Gelukkig waren we al weer op een redelijk Christelijke hoogte belandt (400m) en ging de tocht vandaag geleidelijk bergafwaarts met niet al teveel hobbels en bobbels.

Onderweg nog een aantal mooie foto's genomen van de ‘Big Slib' van 1984. Het heeft de DOC 3 jaar gekost om alle rotzooi op te ruimen en de track weer beloopbaar te maken.

De hutlocatie van Motorua hut was de mooiste tot nu toe. De hut lag naast Lake Manapouri en naast een aantal bergen. Helaas waren de sandflies in grote getalen aanwezig en was dit het enige minpuntje. Volgens mij had ik snachts ook een sandfly in m'n slaapzak want m'n voeten zaten ‘s ochtends onder de bulten!!! Klote beesten....

Op het menu stond vandaag rijst met bruine saus en kaas... :)

Op de laatste dag (de 27e) weer teruggelopen van Motorua hut naar de Control Gates en Te Anau. Ook vandaag deed mijn linkervoet nog redelijk pijn en het was dus ook meer strompelen dan lopen geblazen.

Al met al toch weer gered en zoals de andere dagen als één van de eersten gefinished. Ook de mogelijkheid om eerder de track te beëindigen door middel van een ‘pick-up' door een shuttlebus hebben we niet gebruikt. Wat een bikkels toch!

Rond 13:00 - 14:00 uur weer terug in Te Anau en toen eerst maar even ingecheckt bij het hostel (in de mooiste kamer, uitkijkend over Lake Te Anau), een douche genomen (dat mag ook wel na 3 dagen) en alle zooi maar eens gewassen. Tijdens de was de plaatselijke supermarkt ingerend en mezelf maar eens getrakteerd op een zak chips en één liter Fanta Lemon. Heerlijk na 3 dagen geleefd te hebben op pasta's en water!

‘s Avonds rond 18:30 uur afgesproken met 3 Australiërs uit Melbourne om samen nog maar even wat te gaan eten in The Ranch (de plaatselijke kroeg). Deze Australische meiden hebben we op de Keplertrack ontmoet en hiermee hebben we tijden rondgehangen en zelfs nog een aantal side-trips mee gedaan naar watervallen, grotten e.d. langs de track.

Op het menu stond deze keer: Patat met een dikke hamburger en wat sla...met (jaja!) water.
Rond een uurtje of 11:00 afscheid genomen van de Australiërs en nog maar even adressen uitgewisseld. Oeh, wat een adressen toch allemaal overal op de wereld! Al met al al heel wat gratis overnachtingen te pakken!

Milford Sound

Zo lieve kindertjes. Vandaag heb ik me toch eens even goed een paar keer tegen het hoofd gestoten. Wat een domme opmerkingen kwamen er vandaag uit mijn mond. Na de eerste dacht ik dat het gedaan was, maar de tweede en de derde waren vre-se-lijk!

Het begin. De bus haalde Jasmin en mij rond 8:50 uur op bij de plaatselijke (en enige) benzinepomp in Te Anau. We waren samen met drie andere meiden de enige in de bus die bestuurd werd door een Maori man. Deze man werd vandaag tijdens zijn rit bijgestaan door z'n dochtertje en Kermit de kikker.

De buschauffeur was een aardige man en hij liet ons al snel dingen zien die hij anders overslaat. Dit had te maken met de kleine groep waarmee we vandaag op pad waren dus we boften maar weer even.

De weg naar Milford Sound was misschien nog wel mooier dan Milford zelf. Golvende heuvels, overgaand in diepe dalen met aan weerskanten kristalblauw water en ongerepte bossen met hier en daar een ‘treeslide'.

Één van de eerste fotostops was bij Mirrorlake.
Domme opmerking #1 'Why do they call people this place a Mirrorlake?'
Vind het antwoord op de volgende foto's.

Na de Mirrorlake snel op weer op pad richting de Homertunnel. Een tunnel dwarsgeboord door een joekel van een berg op 900m hoogte en hiernaast levensgevaarlijk voor fietsers. Zo ondervond ook de Zuid-Koreaan die ik gister in het hostel had ontmoet.

Ondertussen in de bus weer even een tijd zitten lullen met Jasmin en dat leidde tot domme opmerking #2. 'When is the Oktoberfest?'
Deze keer geen foto waarop het antwoord gevonden kan worden maar www.oktoberfest.de zal vast uitkomst bieden.

Eenmaal in Milford Sound een rondvaart gemaakt door de hele fjord. Zelfs een stukje gevaren op de Tasmaanse zee omdat deze relatief rustig was vandaag. Geweldig hoor, Milford Sound. Watervallen, zeeleeuwen, etc. etc. Ook hadden we echt geluk met het weer. Geen spatje regen vandaag en dat is wel eens anders in Fjordland, als je nagaat dat er hier per jaar iets van 5 - 10m regen valt!

Op de terugweg nog een aantal stops gemaakt en zelfs even een korte natuurwandeling gemaakt die ook de buschauffeur nog nooit gemaakt had. ‘s Avonds lekker slapen, want morgen knallen over de heuvels op de Kepler Track.

Je wilt eens wat anders....

Owhjeej! Vandaag heb ik toch iets besloten.. Zelfs naar 3000km fietsen wil ik blijkbaar wel eens iets anders, dus nu ga ik over twee dagen de Kepler Track lopen. Das zo'n 64km lang en duurt vier dagen...Dat wordt dus een backpackje huren en wildkamperen. Wildkamperen in een hut ja. Voor de rest is er niets en dus moeten Jasmin en ik even goed inslaan. Shop-till-you-drop dus.

Alles toch redelijk snel geregeld bij de Department of Conservation. Helaas was de printer nie helemaal lekker vandaag, wat betekende dat we bijna een uur op een printje moesten wachten....!!

Hierna teruggelopen naar onze slaapplek en ook maar besloten om ook nog even naar Milford Sound te gaan, want ja, we zijn er nou toch bijna!

Morgen dus eerst even voor een dagje naar Milford met de bus en boot en daarna 4 dagen afzien. Daarna weer terug naar Queenstown en dan als een speer door naar Fox Glacier. Frans Jozef en Wanaka skip ik, omdat dat toch allemaal op hetzelfde neerkomt.

En hiernaast heb ik nu een goed excuus om nog eens terug te komen in Nieuw Zeeland! :)

Gloeiende glimmers in Fjordland

Niet heel veel gedaan vandaag. Lekker rustig wakker geworden (veel relaxter dan gisteren!!) en daarna met Lee naar de supermarkt geweest. Hier even goed ingeslagen en hij heeft me ook nog getrakteerd op een echte Koreaanse lunch..Lekker lekker!

‘s Middags arriveerde Jasmin en die maar even opgepikt. Ingecheckt en direct maar even besloten om toch nog maar wat van de omgeving te zien en dus een Glowwurm tour geboekt. Wat een beestjes! Glimmen die krengen. Het lijken net allemaal opgekropte mini-spaarlampen. Prima spektakel!

‘s Avonds nog even mijn kookkunsten op het toneel laten zien door middel van een goede wok-maaltijd. Jaja we komen nog eens ergens!