Hete zomers & Blauwe bergen

Allereerst weer even een korte mededeling. Aangezien ik mijn laatste maand in Australië doorbreng heb ik voor de verandering weer een nieuw nummer. Dit keer niet gratis smsen naar Vodafone nummers in Australië als actie, maar in plaats van $40,- $340,- beltegoed. Er kan dus aardig wat gepraat worden voorlopig.

Mijn Australische nummer is voor de komende maand:: +61410721047.
Het tijdsverschil met Nederland is 10 uur, dus houdt er wel een beetje rekening mee als je me wilt bellen. :-P

Rond 9:00 uur richting de Woolworths (= supermarkt) gelopen om nog even wat in te slaan voor de komende dag. Tot m'n verbazing bleek de supermarkt te bestaan uit verschillende etages, die je alleen met een roltrap kunt bereiken. Te zot!

Eenmaal op het station Federico gesmst, maar die had blijkbaar een zonnensteek, en hield het vandaag liever voor gezien. Zwakkeling! Zelf maar een Blue Mountains Explorer Pass gekocht en doorgelopen naar de trein.

Na 2,5 in de trein gezeten te hebben, die vaker stilstond dan reed, ook nog even in Katoomba moeten wachten voordat ik de bus kon pakken. De chauffeurs waren namelijk allebei met lunchpauze....Nou, prima. Ik dus zelf ook maar even wat gebikt en een half uur later fijn in de bus naar de Blue Mountains.

Erg mooi de BM's. Een soort Grand Canyon omgeving, maar dan helemaal bebost onderin, rare geluiden en mooie rotsformaties (o.a. The Three Sisters). Mijn eerste gedachtes waren dan ook: Dit heb ik in Nieuw Zeeland niet gezien! Dus fijn om ook weer ander soort natuur te zien.

Het minpuntje van de dag was alleen wel dat het enorm snikheet was! Zoooo warm! In Sydney was het 36 graden, maar in de BM's was het 42! Flink veel water gedronken en veel zonnebrand moeten gebruiken. Op een gegeven moment was zelfs het water dat uit de tap kwam warm. Kan je nagaan!

In Katoomba nog een tijdje staan praten met een Tsjech. Blijkt hij ook weer Nederlands te spreken omdat hij bij Centerparcs gewerkt heeft...Ook weer de opmerking dat ik volgend jaar mee moet doen aan de Tour de France. Juist.

Al met al een prima dagje gehad in de BM's en Peter raadde me aan om bij terugkomst even door te wandelen naar Chinatown omdat daar een goed foodcourt was. En of dat een goed foodcourt was! Enorm veel Aziaten die allemaal in een paar vierkante meters flink aan de rijst, noodles en bami zaten! Zelf ook maar even wat genomen. Elleg lekkel.

De terugweg naar het hostel had ik deze keer niet zo snel gevonden, omdat het ‘s avonds toch allemaal iets anders lijkt dan overdag. Een beetje rondgestruind door het stadscentrum op m'n flip flops, maar uiteindelijk goed terecht gekomen.

Hello Sydney!

Een kleine verwijzing voor Marjolein in de titel. Graag gedaan en bedankt!

In ieder geval terug naar af. Gisteren rond 15:00 uur aangekomen op het vliegveld in Sydney en direct maar even m'n hostel gebeld die me op zou pikken Binnen een half uur was de bus er en nog eens 45 minuten later zat ik in het hostel.

Na m'n spullen uitgepakt te hebben direct maar even naar Mrs. Macquaries Point gelopen. Hier vandaan heb je een mooi zicht op de Harbour Bridge en het Operahouse. Echt vet mooi! Heel anders dan ik me had voorgesteld. Op Mrs. Macquaries Point direct even gepraat met een Italiaan en direct ook maar telefoonnummers uitgewisseld, aangezien we hebben besloten om zaterdag samen naar de Blue Mountains te gaan.

Eenmaal terug in het hostel wat gepraat met m'n kamergenoten Peter (Zwitser) en Michael (Duitser) en ‘s avonds direct maar even naar King's Cross gelopen om een biertje te drinken. Echt gekkenwerk daar. Zo druk, zoveel stripclubs. Op zich niets mis mee, maar wel met de gasten die voor de clubs werken. Ze komen zelfs van de overkant van de straat naar je toe om je naar hun stripclub te lokken. Te zot! Uiteindelijk zijn we maar een pizzeria ingegaan...

‘s Nachts bijna niet geslapen vanwege de hitte! Er stond wel een flinke bries, maar dan nog! De deur en de ramen hebben opengestaan van de kamer. Helaas mocht ook de ventilator niet baten! Omdat ik rond 7 uur niet meer in slaap kon vallen maar even opgestaan, gratis ontbijtje gehaald en rond 8:00 uur op pad gegaan naar Circular Quay, de ferry-vertrek plaats.

Hier de ferry gepakt naar Manly Beach, waar ik eerst een tijd op het strand heb gelegen. Nog even door de winkelstraat gelopen, die uitpuilt van de surfwinkels (Ripcurl, Billabong, O'neill, Element, etc.) en toen terug naar Circular Quay met de ferry, om vervolgens weer de ferry te pakken richting Taronga Zoo. Op zich was het een best park, alleen ze snappen het niet helemaal met de bewegwijzering. Klopt niets van en alles loopt compleet dood. Elke keer dus weer omdraaien! Wel was het deel ‘Wild Australia' interressant. Loop je wat foto's te maken, hoppen er opeens een paar kangoeroes voorbij, die op de vlucht zijn voor een op wild geslagen emoe...best grappig om te zien!

Rond 17:00 uur terug gegaan naar Sydney Centrum (met de ferry natuurlijk!) en toen weer even via een toeristische route naar m'n hostel gelopen, waar ik nu ook zit. Gelukkig is het in de keuken wat koeler, maar ik heb het nog steeds snikheet! De hele dag water drinken heeft tot nu toe nog niet echt geholpen. Wel blij dat ik een prima zonnepetje heb gekocht en m'n zonnebrand uit Nieuw Zeeland heb meegenomen! Helpt gelukkig tot nu toe aardig! :)

Morgen heb ik om 10:00 uur afgesproken met Federique op Sydney Central Station en dan pakken we de trein naar Katoomba, het uitvalspunt voor de Blue Mountains National Park. Ik heb er zin an!

There and back again....

There and back again. Wie de Lord of the Rings heeft gelezen zal zich deze tekst ongetwijfeld herinneren. Het avontuur waarin Frodo afreist naar de andere kant van Middle-Earth en uiteindelijk naar thuis weerkeert.

Thuis kan ik Auckland niet noemen, maar ik heb wel het gevoel dat ik net als Frodo een flinke reis heb gemaakt door Middle-Earth, met Auckland als start- en eindpunt. Ik heb genoten van waanzinnige landschappen, die ik me van te voren nooit voor mogelijk hield en waar de meesten nog geeneens van kunnen dromen. Gewoonweg omdat de landschappen te absurd zijn. Onmogelijk misschien? Toch niet, hier bestaat het! In één enkel land. En ik heb het gezien...

Ook de mensen die ik hier heb ontmoet. Ge-wel-dig! Zoveel leuke mensen uit zoveel verschillende landen. Van Duitsers tot Israëliers, van Zuid Koreanen tot Nederlanders. Zoveel avonturen, zoveel verhalen, zoveel anders. Van sommigen had ik nooit verwacht dat ik met hen bevriend zou raken of dat ik die ooit nog eens zou zien. Gelukkig loopt het tijdens het reizen eenmaal anders! Een reis kan wel gepland worden, maar dat betekend niet dat het zo hoeft te lopen. Dat heb ik nu wel gezien! Plannen is niet verkeerd, maar sta open voor verandering of onverwachte wendingen.

Natuurlijk zijn er ook mindere momenten geweest. Momenten waarin ik toch een paar keer flink over de toeren ben gegaan, puur omdat een berg te steil was, de zon te fel scheen of ongewenst om moest rijden. Alleen zijn ben ik natuurlijk wel een paar keer geweest maar eenzaam heb ik me nooit gevoeld. Ik wist toch wel dat ik vast wel weer iemand een keer zou tegenkomen!

Al met al mag ik niet klagen. In 3000km maar één lekker band, geen enge ziektes of infecties opgelopen, geen geldnood, en het belangrijkste: ik heb al m'n foto's nog! Vooraf had ik dit nooit gedacht.

Spijt van deze reis? Spijt dat het toch een aardige duit gekost heeft? Nooit niet. Een ervaring om nooit te vergeten, een avontuur die mij altijd bij blijft. Misschien zal het avontuur nooit helemaal even duidelijk worden voor mensen die er naar vragen, maar tegen hun zeg ik: Ga zelf reizen! Doe het, doe eens gek, doe eens wat anders! Dan weet je wat het is!

Als ik terugkijk op m'n reis van drie maanden door Nieuw Zeeland [...............]
Wacht even, ik hoor sommige van jullie nu denken: 'Ging hij niet vier maanden op de fiets door Nieuw Zeeland? Staat dat ook niet bovenaan z'n blog op de banner? Komt hij eerder terug? Wat gebeurt er?'

Zoals ik net al zei verloopt een reis nooit helemaal naar planning als je openstaat voor nieuwe ideeën en suggesties. Ook ik heb tijdens het reizen gepraat met andere mensen, mensen die misschien in een zekere mate wel m'n leven veranderd hebben of gaan veranderen. Één ding is in ieder geval al veranderd. Vandaag wil ik jullie niet de groeten doen uit Nieuw Zeeland maar ergens anders vandaan.

Dit is Sydney. Dit is Australië. Dit is mijn nieuwe avontuur...

Auckland, The Return!

Na een comfortabele nacht fijn wakker geworden op een kingsize bed in de logeerkamer bij Julien en CJ. Geen hostelmatras, geen tentmatras, maar echt zo'n hele dikke! Lekker hoor, is weer eens wat anders!

Even goed ontbeten met z'n drieën, wat foto's gemaakt en toen ook afscheid genomen van hen. Na het handen schudden terug gefietst naar hetzelfde station als waar ik gisteren was uitgestapt. Vandaag kon ik wel iets later de trein pakken dan gisteren. 9:45 uur is een mooie tijd vindt je niet?

Redelijk op tijd en zelf maar even m'n bagage gelabeld. Er waren geen Overlander-medewerkers aanwezig dus vandaar. Toen deze eenmaal samen met de trein gearriveerd waren zag mevrouw gelukkig niet dat ik nog niet betaald had voor m'n fiets. Eindelijk eens een keer geluk, die $10,- bleef deze keer mooi in m'n broekzak zitten. Niets gezegd, fiets ingeladen en snel naar m'n coupé gegaan!

De treinreis naar Auckland was niet heel boeiend. Althans, dat zeg ik nu wel, maar tot National Park hadden we nog een mooi uitzicht op de drie grootste bergen bij Taupo, waaronder de Mt. Tongariro. De andere twee kunnen me niet zoveel schelen (de namen zijn te moeilijk om te onthouden..).

Eenmaal bij de lunchstop kwam ik erachter dat die gekke naar Melbourne geëmigreerde Nederlander die ik in Wellington ontmoet had ook in de trein zat...ALSJEBLIEFT zeg, zolang ‘ie deze keer maar niet tegen me aan begon te lullen vond ik alles best. En gelukkig, hij zei alleen hoi. Phoeh, lucky me!

De trein was aardig leeg dus niet heel veel aanspraak gehad. Ook wel eens even lekker. Gewoon relaxt op m'n stoel zitten en dan toch nog met 40 minuten vertraging aangekomen in Auckland. Dat was dan wel een beetje minder....Wel legden ze de oorzaak zorgvuldig uit en toen vond ik het zelfs zielig voor de machinist. Hij mocht gewoon niet harder rijden omdat z'n diesellocomotiefje een beetje oververhit raakte. Ahhhh...zielig hè!

Goed, in Auckland zat al m'n bagage nog in de trein en toen zoals altijd hetzelfde ritueel gedaan. Fietsje bepakt en naar m'n slaapplek gereden, het YHA International, vlak bij Queenstreet, waar ook m'n fietsdoos gestalt staat. En ja hoor, hij stond heel netjes nog op tafel. Ook m'n legerzak, bubbeltjesfolie en steeksleutel zaten er nog in! Klasse hoor! Direct m'n fietsje maar in de doos gezet en eerst eens even een tijdje gerelaxed.

Om een uurtje of 22:00 uur kwam ik er ook achter dat die gekke Hollander dus ook weer in hetzelfde hostel zat. Hoe is het mogelijk!!!!!!! Deze keer begon ‘ie wel weer te lullen maar ik had een goed excuus: ik moet nog avondeten, dus binnen 5 minuten was ik weg! Lekker gebunkerd bij één van de tig Chinese restaurantjes! Dit alles hieronder voor minder dan €6,-!! Heerlijk!

Rond 23:00 uur naar bed gegaan want morgen weer een drukke dag. Pfff gelukkig is het morgen m'n laatste reisdagje voorlopig! Wel één van de relaxte reisdagjes gelukkig. Gewoon lekker zitten en dan zien we wel waar we uitkomen!

Op visite!

Na een lange nacht toch weer vroeg opgestaan om The Overlander van7:25 uur te halen richting Palmerston North. Wakker worden was niet heel makkelijk, aangezien er rijkelijk met bier was gevloeid en de wekker toch weer aardig vroeg stond (6:15 uur). Al met al nog op tijd voor de trein en toen nog maar even wat proberen te slapen.

Rond 9:45 uur aangekomen in Palmerston North en direct CJ & Julien gebeld. Ja hoor, ze waren gisteren aangekomen in Palmerston North en direct hun nieuwe huisje binnengetreden.
Adres van CJ gekregen en toen maar hun kant op gefietst.

Leuk huisje! Iets buiten het centrum van PM en alle noodzakelijke winkels binnen een steenworp afstand. Prima voor elkaar! Direct even geluncht, wezen shoppen en ‘s middags ook nog naar de film Grand Torino (Clint Eastwood) geweest met z'n drieën. Super Tuesday hè! Alle films voor 8 dollar. Omgerekend zal dat nu zo'n 3 euro zijn. Daar doe ik het wel voor!

‘s Avonds heeft CJ maar weer eens haar kookkunsten vertoond (helaas geen foto's) en heb ik weer eens goed gegeten. Klasse hoor! Ook maar even wat Corona's gedronken met Julien en het was weer een fijne avond! Wel enorm moe en dus rond een uur of half 12 maar eens m'n bed ingedoken.

O, wel nog even melden dat we dit keer geen Betoverde Doolhof hebben gespeeld. In plaats hiervan hebben we ons volledig gestort op Rush Hour. Ook een leuk denkspelletje. Jammer dat er alleen geen moeilijkere kaarten meer waren na kaart 40... :-)

Oude bekenden

Wakker geworden in een verlaten kamer. Helemaal niet zo vreemd als je tot 9:30 uur op je bed kan blijven liggen en de rest van de kamergenoten de bus, ferry o.i.d in de luwte moeten halen. Beetje privacy bij het wakker worden is ook zo nu en dan wel welkom. Hoef ik tenminste niet naar de douche te lopen als ik me wil omkleden...

Tot een uurtje of 12:00 uur maar in het hostel rondgehangen. Check-out was om 10:00 uur, maar m'n ferry ging pas ‘s middags. Geen probleem allemaal, zolang ik de tassen maar in de gang wilde zetten. Beetje rondgehangen, tv gekeken en nog maar even een rondje gelopen door het hostel. Lekker interessante ochtend.

In het begin van de middag richting de ferry gefietst (500m, poeh poeh!) en daar even ingecheckt. Mevrouw bij de balie sprak niet zo duidelijk en het duurde dus even voordat ik wist waar m'n fiets heen moest. Al met al toch nog te vroeg aangekomen bij de ferry en de werkers daar vroegen me dus ook vriendelijk om weer te vertrekken. Wel kon m'n fiets daar blijven en als ik het wilde, zouden ze ‘em zelf nog achter slot en grendel zetten. Aardig hoor!

In het souvenierswinkeltje nog aangesproken door de eigenaresse. Een aardige vrouw en al met al een half uur staan praten. 'Your English is so wonderful!' 'You must be very good at languages.' 'Yeah, I'm even better in French...' 'Oh, lovely.' :-) Snel weggevlucht voordat ze Frans begon te praten tegen mij.

Teruggegaan naar m'n fiets en toen ik m'n fiets de ferry opreed viel m'n ketting er vanaf...Lekker voor schut dus weer, als je nagaat dat er telkens auto's voorbij komen. Ik dus vriendelijk blijven lachen en gelukkig waren de ferry-medewerkers in een goede bui en hebben me nog even vrolijk een paar keer de verkeerde kant op gewezen. Ach, ik was allang blij dat ik op de ferry zat.

Op de ferry nog even wakker geworden en herhaling van de Oz-Open gekeken. Hierna nog even naar het dek gegaan maar er stond me toch een wind op zee! Een paar keer bijna omgewaaid. Het was dus niet zo relaxt als op de heenweg.

De zon scheen gelukkig in Wellington en het zou dus een mooi ritje worden vanaf de ferry. Nou, voordat ik het wist zat er Volkswagenlak op m'n fiets! En dan heb ik ‘em gisteren nog wel schoongemaakt. Met andere woorden: toen ik van de ferry afreed zag ik dat één van m'n voortassen niet zo goed zat. Die wilde ik dus even verplaatsen en toe ik opkeek zag ik dat het busje voor me plotseling de rem had ingetrapt. Ik dus met volle vaart tegen de achterkant van de bus gesmakt. WAT EEN KLAP!

Ik heb zelf geen schade en m'n fiets gelukkig ook niet. Over de bus durf ik dit niet te zeggen, want ik ben vol met m'n drager op de achterkant ingereden. De mensen keken nog even achterom vanuit de bus en toen heb ik maar vrolijk gezwaaid en gelachen. Ook maar doorgefietst omdat de bus ook niet stopte.

In het hostel Pieter & Jan nog even opgezocht. Ze hadden al een plekje op dezelfde kamer gereserveerd dus de laatste avond in Wellington nog even een paar biertjes gedronken en ook even snel de eerste foto's samen gemaakt. Wat een gezellige boel! Ines (Duitse uit de Catlins) was ook aanwezig plotseling en dus daar ook maar even mee gepraat en wat foto's laten zien. Een fijne laatste avond gehad in één van de mooiste (zo niet de mooiste) stad in Nieuw Zeeland.

De vertraagde oliebol

Vakantie? Niets vakantie! Gewoon vroeg opstaan een aantal dagen lang! Bussen halen, telefoontjes plegen. Elke avond met stress naar bed. Staat m'n alarm goed? Hoe zorg ik ervoor dat m'n telefoon niet uitvalt? En dan nog die stank in sommige hostelkamers...Gadverdamme!

Zweetluchten, vieze deodorants, sigarettenstank....Meestal ruik ik dat alleen zondags na een avond stappen. Hier is het bijna elke dag raak! Het is altijd een godsgeschenk als de kamerdeur opengaat en er een frisse(re) lucht de kamer in waait. Vanochtend ook weer. Ik lag met 3 zwetende Ieren op de kamer. Je weet wel, Ierse boeren met een bierbuik...:|

Snel weggerend in de vroegte en even m'n ontbijtje gehaald bij de Bakery. De supermarkt was nog niet open, vandaar! Hierna even ontbeten naast het kerkhof. Een erg gezellige locatie. Lekker rustig.

Toen maar weer vol goede moed het hostel binnen getreden en m'n tassen opgehaald, fiets bepakt en naar de bushalte gereden. De buschauffeur van de Intercity was helaas niet zo aardig deze morgen. Toen hij m'n fiets zag direct kankeren dat m'n wielen eraf moesten (voor de eerste keer deze vakantie) en dat ik ‘em 10 dollar moest geven (ik snap dit nog steeds niet...buschauffeurs helpen je geeneens met inladen van je fiets!!!).

Nou, fijn vrolijk (niet dus) de bus in en maar geprobeerd even wat slaap te pakken. Schoot niet echt op omdat de buschauffeur 2 uur lang geouwehoerd heeft door de intercom in de bus...beetje jammer. Eenmaal in Picton ook maar gevraagd of ik een flesje water voor hem wou kopen. Je keel zal wel droog zijn buschauffeurt! De gro-etten!

Zo! Ook weer klaar mee. Fietsje in elkaar gezet en naar The Villa gefietst, waar ik met kerst ook was. Eenmaal aangekomen scheen er nog een gast uit Duitsland te werken die er rond kerst ook was en dus even kort bijgepraat en ‘em verteld dat ik Lisa (ex-werknemer) ook ben tegen gekomen in Queenstown.

Na weer in de kamer ‘The Swamp' te zitten m'n fiets maar even een flinke poetsbeurt gegeven. Al met al 2 uurtjes bezig geweest en al het grof vuil er vanaf geschraapt. Letterlijk. Vieze meuk! Het zou maar zo kunnen dat er nog wat zandkorrels van de Bay of Islands tussen m'n spaken zaten. :-) M'n fiets glimt in ieder geval weer uit volle borst!

Supermarktje opgezocht, gekookt en ook voor het eerst sinds 1 jaar weer een oliebol gegeten. Helaas was deze niet zo lekker als mama ze maakt (slijm slijm), maar toch, de oliebol is binnen!

Na terugkomst in The Villa voor het eerst na misschien 21 dagen weer Nederlands gesproken. Ook wel weer eens lekker. Lekker eenvoudig en zonder nadenken! Voor de laatste keer in Nieuw Zeeland (waarschijnlijk) ook nog even in een Hot Spa gelegen en zo maar even de mannenfinale van de Australian Open kijken op televisie.

Goedenacht!

Kayakken op Abel Tasman

WAUW! Dat is het woord waarmee ik vandaag de dag omschrijf. En met WAUW bedoel ik dan ook echt WAUW!! Wat een ongelofelijk mooi park is Abel Tasman. En dan heb ik alleen de waterkant gezien met alle zandstranden, bergen, blauwheldere water en ale zeedieren die er leven.

De dag begon er niet echt na moet ik bekennen. Slecht geslapen omdat het matras gewoon te dun was en ik dus constant de lattenbodem in m'n rug voelde. Ik was dan ook blij dat het 5:50 uur was en ik m'n bed uit kon om even een gratis ontbijtje te hebben en daarna m'n bus van 6:20 uur te halen richting Mortueka, waar vandaan ik zo vertrekken richting Abel Tasman.

Zo gezegd zo gedaan, rond 7:00 uur was ik in Mortueka en stond ik op de stoep bij The Sea Kayak Company. Hier even gewacht en toen vertrokken richting de watertaxi's, die mij en 5 anderen eerst richting het startpunt zouden brengen. Daar vandaan zouden we terug kayakken richting een strand, waarna we weer met de watertaxi het laatste stuk zouden afleggen.

In m'n groep waren 3 Fransen en 1 Deen. Gelukkig spraken ze allemaal redelijk tot goed Engels en ook de gids, Kate, was prima op de hoogte van de laatste nieuwsjes.

Eerst richting de plaatselijke zeeleeuwenkolonie gekayakt en daarna onze weg vervolgt richting de lunchplek. Prachtige locatie. Gewoon geen woorden voor.

Iets na de lunchplek onze weg vervolgt en ondertussen had Kate al opgemerkt dat hier sinds 9 maanden een dolfijn rondzwemt met de naam George. Zij ziet per maand George 2x, dus we zouden wel hele erge mazzel moeten hebben als we hem wilden zien vandaan.

En of ik geluk had! Zwemt George toch maar even een aantal keren onder m'n kayak door! Beetje rondkijken en een beetje spelen. Woeh! Prachtig. Echt bizar om 50cm onder je kayak een dolfijn te zien zwemmen!

Na de George-encouter doorgevaren naar Stingraybay, waar we zoals je verwacht nog een aantal van die gigantische beesten gezien hebben. Ook weer prachtig! Voordat ik het vergeet, ondertussen hadden we ook nog een paar blauwe pinguins gezien (het kleinste soort).

Als het nog niet genoeg was, zagen we, na het terugbrengen van de kayaks en het aan boord gaan van de watertaxi, George nogmaals! Mazzel dagje vandaag! De schipper was gelukkig een beste vent en ook hij had wel even zin om George te volgen. In de watertaxi dus nog een prima tijd beleeft. Ook na George nog wat omwegen gemaakt om wat golven te pakken waardoor we flink de lucht in schoten met de taxi.

Na een douche, wachten op andere mensen en een paar chippies weer teruggebracht naar het hostel in Nelson. Hier hadden ze zoals ik verwacht geen plaats voor vannacht en dus maar weer even een paar telefoontjes moeten plegen. De eerste 7 hostels zaten allemaal vol, maar gelukkig was er bij de 8ste die ik belde een afzegging, waardoor er één bed beschikbaar was! Prima! Direct maar geboekt en er binnen 5 minuten heen gefietst.

Nu zit ik dan ook in de bar, onderin het hostel. Ze schenken hier de lokale bieren, dus ik blijf hier voorlopig ook nog wel even zitten! Ik heb het namelijk verdiend, zo'n grote lager!